پردازنده گرافیکی در CPU، همانطور که از نامش پیداست مشابه پردازنده موجود در کارت گرافیک (GPU) می باشد. در واقع به نوعی با این تکنولوژی پردازش های گرافیکی نیز توسط CPU می تواند انجام گردد. اصطلاحا به این روش گرافیک یکپارچه (integrated graphics) می گویند.





در این روش سازندگان CPU تراشه ای مشابه GPU که برای پردازش های گرافیکی استفاده می شود، در داخل چیپ ست مادربرد و یا حتی در داخل خود CPU قرار می دهند. این روش بسیار اقتصادی می باشد و تا حدودی کاربران معمولی کامپیوتر را از خرید کارت گرافیکی جداگانه بی نیاز می کند. در واقع یک کارت گرافیک دو بخش اصلی دارد که یکی پردازنده آن (GPU) می باشد و دیگری حافظه رم موجود در کارت گرافیک می باشد.

وقتی CPU شما مجهز به پردازنده کارت گرافیک باشد، بخشی از کارت گرافیک را درون CPU خود خواهید داشت که همان پردازنده گرافیکی (GPU) می باشد. برای بخش دوم که رم کارت گرافیک است می توانید اندکی رم کامپیوتر خود را افزایش بدهید تا کمبود آنهم جبران شود. امروزه برخی از پردازنده های گرافیکی که بر روی CPU ها قرار می دهند واقعا پردازش گرهای فوق العاده قدرتمندی هستند، تا جایی که امکان رندر کردن تصاویر HD و حتی رندر کردن تصاویر واقعیت مجازی را نیز دارا می باشند.

پس به طور خلاصه پردازنده گرافیکی که در داخل CPU قرار دارد یک جایگزین ارزان برای کارت های گرافیکی می باشد. گرافیک یکپارچه (Integrated graphics) برای کاربران معمولی کامپیوترها کاملا کفایت می کند و حتی گاهی بیش از نیاز آنها نیز می باشد.

تغییر دادن پردازنده گرافیکی از حالت مجتمع به حالت گسسته

گاهی پیش می آید که نمی خواهید از پردازنده گرافیکی موجود در CPU استفاده کنید و به جای آن از پردازنده گرافیکی جداگانه ای که خودتان روی کامپیوتر نصب کرده اید، استفاده گردد.

به سادگی با قرار دادن یک کارت گرافیک گسسته (جداگانه) بر روی کامپیوتر خود و در اسلات مربوطه (که معمولا اسلات PCI می باشد)، می توانید پردازش های گرافیکی را توسط کارت گرافیک گسسته خود صورت بدهید. همچنین بعضی وقتها لازم است تا پردازنده گرافیکی مجتمع موجود در CPU را در تنظیمات مادربرد خود (در قسمت BIOS) غیر فعال نمایید. بعضی وقتها هم یک دکمه کوچک روی مادربرد به نام جامپر (jumper) برای اینکار تعبیه شده است.