آموزش زبان ++C : سلام دنیا!

در این آموزش قصد داریم تا اولین برنامه خود به زبان برنامه نویسی ++C را بنویسیم. مطابق رویه معمول در مورد آموزش زبان های برنامه نویسی اولین برنامه را با چاپ عبارت Hello world (سلام دنیا) آغاز می کنیم. ذکر این نکته ضرورت دارد که برای نوشتن و اجرای کدهای آموزشی در این دوره از محیط توسعه ویژوال استودیو 2012 استفاده کرده ایم که در دوره آموزش زبان C به چگونگی کار با آن و ایجاد پروژه خالی و جدید در آن محیط پرداخته ایم.

برنامه سلام دنیا

قبل از هر چیز کد زیر را عینا داخل برنامه خود بنویسید، در ادامه ابتدا به خروجی این کد و سپس به تشریح کدهای نوشته شده پرداخته ایم.

در ابتدای کد با استفاده از دستور include به یک قطعه کد خارجی که در واقع یک کتابخانه کد آماده می باشد ارجاع داده ایم. این کتابخانه که نام آن iostream می باشد به صورت پیش فرض در کتابخانه های زبان برنامه نویسی ++C وجود دارد و ما صرفا کافیست با شیوه ای که در این کد می بینید به آن ارجاع بدهیم تا بتوانیم از کدهای نوشته شده در آن کتابخانه در برنامه خودمان استفاده کنیم.

تابع main دقیقا مشابه آنچه در دوره آموزشی زبان C گفتیم می باشد و در واقع تابع اصلی و ضروری موجود در زبان های برنامه نویسی C و ++C می باشد. تمامی برنامه های این دو زبان برنامه نویسی از تابع main آغاز می گردند.

برای چاپ عبارت Hello world از دستور std::cout استفاده کرده ایم. در همین اول کار یک نکته مهم را با هم مرور کنیم. زبان برنامه نویسی ++C یک زبان شیء گرا می باشد و به همین دلیل هم اکثر کتابخانه های کد آماده آن به صورت اشیاء معرفی شده اند. در مورد درک مفهوم شیء گرایی فعلا زیاد نگران نباشید، به مرور با آن آشنا خواهید شد و کاملا درکش خواهید کرد، فعلا اینقدری بدانید که در این دوره آموزشی بدون نیاز به اینکه بدانید شیء گرایی چیست در واقعیت از آن استفاده خواهید کرد و کدهای شما مبتنی بر اشیاء برنامه نویسی می باشند.

واژه std در واقع یک فضای نامی (namespace) می باشد، در مورد مفهوم namespace هم زیاد نگران نباشید، در واقع namespace صرفا یک چیزی برای تفکیک کدها می باشد و شما این را بدانید که لازم دارید تا آن را به شکلی که در کد بالا می بینید عینا بیاورید. واژه std در واقع مخفف شده کلمه standard (استاندارد) می باشد که منظور از آن هم C++ standard library (کتابخانه استاندارد ++C) می باشد، که یکسری کدهای از پیش نوشته شده و آماده در آن قرار دارد.

در اینجا از دستور cout برای چاپ یک متن استفاده شده است. دقت داشته باشید که این دستور یک تابع نمی باشد و در واقع یک شیء (Object) در زبان ++C می باشد. کارکرد دستور cout اینست که متنی را در صفحه مانیتور چاپ می کند.

دستور std::endl کارش اینست که آخر خط را می شکند و به یک خط جدید می رود. در واقع این دستور یک خط خالی چاپ می کند.

دستور دیگری که در اینجا از آن استفاده کرده ایم std::cin.get می باشد. این دستور کارش اینست که یک کاراکتر را به عنوان ورودی از کاربر دریافت می کند. نوشتن این دستور در این برنامه ضروری نبود و بدون آن هم برنامه ما صحیح بود. منتها به دلیل اینکه کامپایلر ویژوال استودیو بعد از اجرای کدهای زبان ++C و خاتمه کدها به صورت اتوماتیک پنجره کنسول را می بندد، ما با این دستور یک وقفه ایجاد کرده ایم تا شما بتوانید خروجی برنامه را مشاهده کنید و سپس وقتی هر کلیدی را در صفحه کلید تایپ کنید، آن گاه برنامه بسته می گردد.

برای مشاهده فهرست آموزش های این دوره آموزشی بر روی لینک زیر کلیک کنید :