سیگار به تمرکز کردن کمکی نمی کند. این هم فقط یک توهم دیگر است.





وقتی که شما سعی می کنید تا تمرکز کنید، به طور اتوماتیک سعی خواهید کرد تا از حواس پرتی ها مانند احساس گرما یا سرما پرهیز کنید. فرد سیگاری در حال حاضر دارد رنج می کشد: چرا که هیولای کوچک نیکوتین درمانش را می خواهد. بنابراین وقتی که فرد سیگاری می خواهد تا تمرکز کند، حتی نباید در مورد آن فکر کند. او به صورت اتوماتیک و نا خودآگاه سیگاری را روشن می کند، تا موقتاً به این نیاز پاسخی بدهد، حالا به موضوع اصلی کارش می پردازد و هنگام کار فراموش می کند که اصلاً سیگار کشیده است.

سیگار به تمرکز کردن کمکی نمی کند. حتی باعث از بین رفتن تمرکز نیز می شود، چرا که بعد از اینکه مدتی از سیگار کشیدن گذشت مجدداً رنج های ترک سیگار به سراغش می آید، چرا که نیکوتین مصرف شده است. دوباره سیگار دیگری روشن می کند، و طبیعتاً مشکل نیز افزایش می یابد.

همینطور به دلیل دیگری تمرکز تحت تاثیر منفی قرار می گیرد. به دلیل اینکه سیگار عروق خونی ایجاد می کند و رگها با سموم تحت تاثیر قرار می گیرند، مغز گرسنۀ اکسیژن می شود. در واقع اگر سیگار نکشید میزان تمرکز و الهام شما تا حد بسیار زیادی بهبود نیز می یابد.

هنگامی که من قصد داشتم با روش اراده قوی، سیگار را ترک کنم این جنبۀ عدم تمرکز مانع من می شد. چرا که من هم توهم این را داشتم که برای تمرکز کردن نیاز به سیگار کشیدن دارم. من حتی در مهار کردن بدخلقی و تحریک پذیری های دیگر که ناشی از ترک سیگار بودند تا حدود زیادی موفق عمل کردم، اما هنگامی که نیاز پیدا می کردم روی موضوع مشکلی تمرکز کنم، مجبور بودم تا سیگاری را روشن کنم. حتی به خاطر می آورم هنگامی که می خواستم امتحان حسابرسی بدهم و نمی توانستم در طول 3 ساعت سیگار بکشم، وحشتی وجود مرا گرفته بود و متقاعد شده بودم که قادر نیستم در طول آن سه ساعت بدون سیگار کشیدن تمرکزم را حفظ کنم. اما من آن امتحان را با موفقیت گذراندم، و حتی الان نمی توانم در مورد سیگار نکشیدن در آن امتحان چیز زیادی را به یاد بیاورم.

ترس از عدم تمرکز در صورت ترک کردن سیگار، مساله ای است که سیگاریها از آن رنج می برند، اما حقیقت اینست که این مساله به هیچ عنوان از رنج های فیزیکی ترک نیست. وقتی که شما یک فرد سیگاری هستید، یکسری موانع ذهنی دارید. اگر یک نخ سیگار در دست داشته باشید، چه کار می کنید؟ اگر مشغول سیگار کشیدن نباشید قطعاً روشنش می کنید. این مساله مانع ذهنی شما را درمان نمی کند، بعدش چکار می کنید؟ کاری را مشغول انجامش بودید ادامه می دهید، مشابه آنچیزی که غیر سیگاری ها انجام می دهند. وقتی که یک فرد سیگاری هستید، هرگز سیگار را سرزنش نمی کنید. سیگاری ها هرگز سرفه هایشان را به گردن سیگار نمی اندازند، آنها فقط دچار سرماخوردگی دائمی شده اند. از لحظه ای که سیگار را ترک می کنید، هر چیزی که در زندگی شما اشتباه باشد و سر جای خودش قرار نگرفته باشد، به این دلیل است که شما سیگار را ترک کرده اید. حالا که شما یک مانع ذهنی دارید، به جای اینکه به سادگی با آن مشکل برخورد کنید، با خودتان خواهید گفت: "اگر الان می توانستم یک سیگار روشن کنم، مشکلم را حل می کردم." سپس تصمیم خود برای ترک سیگار را زیر سوال می برید.

اگر شما به این باور رسیده باشید که سیگار کمک بزرگی به تمرکز شما می کند، پس نگرانی در مورد این مساله واقعاً مانع تمرکز شما خواهد شد. این شک داشتن است که منجر به مشکل می شود، و یک رنج فیزیکی واقعی نیست. همیشه به خاطر داشته باشید: این سیگاری ها هستند که دچار رنج می شوند و نه غیر سیگاری ها.

وقتی که من آخرین سیگارم را خاموش کردم و در یک شب از روزی 100 نخ سیگار به روزی 0 نخ سیگار رسیدم، تا به امروز به هیچ عنوان دچار مشکل عدم تمرکز به خاطر بی سیگار ماندن نشدم.

---

قبلی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 10 . خستگی

---

بعدی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 12 . آرامش