اساس دستورات PowerShell در واقع cmdlets ها هستند. استراتژی های مختلفی را هنگام طراحی در cmdlets های PowerShell انجام دادند. اولی راحتی حدس زدن یا توانایی پی بردن به نام های cmdlet ها. دستورات PowerShell یا cmdlets با یک Syntax یا شیوه نگارشی استانداردی ایجاد شده اند تا کاربری ساده ای داشته باشند.


Cmdlets های PowerShell از فرمت Verb-Noun یا فعل و اسم مانند Get-Service, Stop-Service و یا Import-Csv استفاده می کنند. در قسمت فعل یا Verb باید cmdlet مورد نظر را قرار دهیم و در قسمت noun هم نام مورد نظر برای اکسنی که باید روی آن انجام بگیرد. به طور کلی cmdlets ها برای درخواست یا دریافت اطلاعات از فعل Get استفاده خواهند کرد. نمونه های این مورد را در آینده بسیار خواهید دید. مثل Get-Process یا Get-Conten . دستوراتی که برای اصلاح یا Modify کردذن چیزی بکار می روند با Set آغاز می شوند و برای اضافه کردن چیز جدید هم از New یا Add در ابتدای دستور استفاده می شود. پارامترهایی که معمولا در PowerShell استفاده می شوند نیز از نام های استاندارد استفاده می کنند. یک مثال از این پارامتر -ComputerName است که اجازه می دهد یک cmdlet در یک یا چند کامپیوتر ریموتی اجرا شود. در واقع منظور از مطرح کردن این موضوع این بود که استاندارد سازی فقط برای نام cmdlet ها نبوده بلکه پارامترهایی هم وجود دارد که برای استفاده ساده تر و حدس راحت تر از استاندارد تبعیت می کنند. هنگام استفاده از PowerShell از طریق کنسول، نام مستعار(alias name) می تواند برای هم cmdlet و هم Parameters مورد استفاده قرار گیرد طول کلی یک دستور را کوتاه کند(مزیتی که هنگام استفاده از دستورات Piping بیشتر به چشم می آید). نام مستعار یا alias برای cmdlet ها همیشه مورد استفاده نیست ولی اغلب کاربردی های فراوانی در دستورات دارند.در PowerShell، aliases های dir, cd, del, and cls به ترتیب با Cmdlet های Get-ChildItem, Set-Location, Remove-Item, Clear-Host مطابقت دارند.