عمده تفاوت بین پروتکل های HDLC و PPP این است که HDLC پروتکل بیت گرا (bit oriented protocol)است و این در حالی که پروتکل ppp پروتکلی کارکتر گرا(character-oriented) است. HDLC و PPP پروتکل های مهم لایه data link layer و مورد استفاده در WAN هستند که HDLC نیز می تواند با PPP برای نتایج کارآمد و موثر اجرا شود. HDLC


تکنیک Encapsulation را که در داده ها در لینک سریال مورد استفاده قرار می گیرد، توصیف می کند. از سوی دیگر، پروتکل PPP با encapsulation داده های حمل شده در لینک های point-to-point سرو کار دارید و می تواند همگام(synchronous) یا ناهمزمان(asynchronous) باشد.





مثلا برخی تفاوتهای مهم این دو باهم عباتنداز:
HDLC فقط در مدیاهای synchronous یا همگام کاربرد دارد و این در حالی است که ppp هم در synchronous و هم در asynchronous مدیاها کار می کند. HDLC بدون احراز هویت است ولی ppp درواقع احراز هویت یا authentication دارد. HDLC آدرس های داینامیک ارائه نمی دهد ولی ppp در آدرس دهی داینامیک مورد استفاده قرار می گیرد.پیاده سازی HDLC هم در Point-to-point و هم در multipoint می تواند پیکربندی شود ولی ppp فقط در point-to-point پیکربندی می شود. HDLC فقط با دیوایس های Cisco ای کار می کند و در سوی دیگر ppp قادر به همکاری با دیوایس های غیر سیسکویی هست.

Definition of HDLC

HDLC یا High-level Data Link Control یک پروتکل WAN است که به منظورencapsulation کردن داده ها در لایهdata link انجام می دهد. کپسوله یا encapsulation کردن داده ها به معنی تغییر قالب و فرمت داده ها است. SDLC در واقع جد HDLC است که مخفف عبارت Synchronous Data Link Control protocol است. هر دو پروتکل SDLC و HDLC توسطIBM توسعه داده شده و برای پذیرش به عنوان استانداردهای بین المللی به ANSI و ISO ارسال شدند.
پروتکل HDLC مفهوم بیت گرا را دنبال می کند و برای رسیدن به data transparency از Bit استفاده می کند. در اینجا، رویکرد بیت گرا یا bit oriented، نشان می دهد که یک بیت برای کنترل اطلاعات استفاده می شود و ساختار Frame در HDLC حاوی فیلدهای address, control, data, checksum ,flag می باشد. پروتکل پیش فرض encapsulation در اینترفیس های سریال در دستگاه های سیسکویی HDLC است. در سیسکو، پروتکل HDLC زمانی کار می کند که هر دو سر، فقط دیوایس های سیسکویی قرار داشته باشند.

Frame format for the bit-oriented protocols

Address

مشخص کننده مقصد است.

Control

بیت ها در قسمتControl برای تعداد توالی یا شماره ترتیب و تاییدیه ها در نظر گرفته شده است.

Data

این فیلد برای نگهداری اطلاعات استفاده می شود.

Checksum

در این فیلد، بیت ها ذخیره شده برای انجام کد اضافی سیکل استفاده می شوند.

HDLC Commands and Requests

HDLC از یک گروه از دستورات و پاسخ ها برای کار خود استفاده می کند. سه نوع فریم اطلاعات، نظارت و بدون عدد وجود دارد.

Information transfer format یا I-Frame

این در واقع فریم های شماره بندی شده را به روش ترتیبی ارسال می کند که حاوی فیلد اطلاعات هستند.

Supervisory format یا S-Frame

فریم های نظارتی اجرای توابع مدیریتی مانند تصدیق، وضعیت انتقال اطلاعات، بازیابی خطا را انجام می دهند. دستورات و درخواست های موجود در این موارد RECEIVE READY, RECEIVE NOT READY, REJECT و غیره می باشد.

Unnumbered format یا U-Frame

اساسا عملکرد لایه data link را گسترش می دهد. چندین دستور و درخواست زیر این دسته از جمله RESET، TEST، FRAME REJECT، REQUEST DISCONNECT و غیره قرار می گیرند.

Definition of PPP

PPP یا Point-to-Point Protocol نیز جزو پروتکل های WAN می باشد اما پس از HDLC چندین پیشرفت در پروتکل PPP ایجاد شده است. در مرحله اول باید گفت که، پروتکل PPP خصوصی نیست، یعنی این می تواند با دو نوع دستگاه مختلف بدون نیاز به اعمال تغییرات در فرمت داده ها مورد استفاده قرار گیرد.
تمام لینک ها به طور مشترک به عنوان یک شبکه سینگل و مستقل IP شناخته می شوند که دارای فرمت فریم خاص خود، روش آدرس دهی سخت افزاری و پروتکل data link است. در ارتباطات point-to-point، هر دو سر نیاز به ip address دارند.
چند ویژگی در PPP وجود دارد که در ذیل در مورد آنها صحبت می کنیم:
برای روشن شدن و شفاف شدن شروع و پایان frame ، روش فریم بر روی داده های ناهمزمان(asynchronous data) استفاده می شود. این روش همچنین در تشخیص خطاها مفید است.
یک link control protocol برای فعال کردن خطوط شبکه، آزمایش آنها، خاتمه دادن بدانها ، آنهم زمانی که دیگر لینک ها مورد استفاده نیست، استفاده می شود. این link control protocol عمدتا در مدیریت جریان های همزمان و ناهمزمان، و بایت و بیت گرا، مفید است.
حتی می تواند NCP یا Network Control Protocol برای هر لایه شبکه پشتیبانی شده را انتخاب کند.

Frame format for the PPP

فریم های PPP شامب دو فیلد flag هستند و پروتکل ثبت شده برای تعیین نوع بسته در payload و فیلد payload می تواند متغیر و متنوع باشد. با این حال، بقیه فیلد ها همانند پروتکل HDLC هستند.

Working of the PPP protocol

کاربر برای اولین بار روتر internet service provider یا isp را برای برقراری اتصال فیزیکی فراخوانی می کند. درخواست از طریق مودم ارسال می شود.
پس از پاسخ، اتصال فیزیکی برقرار می شود.
دستگاه کاربر مجموعه ای از بسته های LCP را در فیلد payload در یک یا چند فریم ppp به ترتیب ارسال می کند.
پارامترهای PPP بر اساس بسته ها و پاسخ های آنها انتخاب می شوند.
بعد از انتخاب پارامترهای PPP، بسته های NCP برای پیکربندی لایه شبکه تحویل داده می شوند.
سپس ip address با کمکNCP برای مدت زمان معینی که توسط isp تعیین می شود assign می شود.
اکنون این دیوایس یه host اینترنتی است که می تواند بسته های ip را دریافت و ارسال کند.

Key Differences Between HDLC and PPP

تفاوت های کلیدی پروتکل های HDLC و ppp
HDLC یک پروتکل بیت گرا(bit-oriented) است و این در حالی است که PPP بایت گرا و همچنین بیت گرا است.
فقط مدیای synchronous در HDLC کاربرد دارد ودر مقابل، PPP می تواند با مدیاهای های همگام و نا همگام کار کند.
Authentication در HDLC وجود ندارد و در حالی که در PPP اعتبار سنجی وجود دارد.
PPP می تواند از آدرس های آی پی داینامیک و متغیر استفاده کند و این درحالی است که در HDLC این امر ممکن نیست.
قابلیت همکاری و ارتباط بین دستگاه های غیر سیسکویی در پروتکل HDLC ممکن نیست ولی در ppp این محدودیت وجود ندارد.
نتیجه
بین HDLC و PPP، پروتکل PPP بهتر از HDLC انجام می شود، زیرا هیچ مجوزی برای استفاده از دستگاه های سیسکو در هر دو سر وجود ندارد و این بدان معنی است که قابلیت همکاری متقابل وجود دارد. PPP همچنین پروتکل های متعددی را علاوه بر احراز هویت پشتیبانی می کند.