روتر و سوئیچ هر دو دستگاه های اتصال دهنده یا connectivity devices در شبکه هستند. یکی از دلایل وجود روترهاف هدایت بسته های اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر با استفاده از کوتاهترین مسیر است. سوئیچ ها بسته هایی که به دست آن می رسد را ذخیره کرده تا آدرس مقصد بسته مشخص شود و پس از مشخص شدن مقصد، بسته بدان مقصد ارسال می شود. تفاوت عمده و اساسی بین روتر و سوئیچ در این است که باعث ارتباط دادن شبکه های مختلف با یکدیگر می شود و سوئیچ دیوایسی است که سیستم ها بدان متصل می شوند و تشکیل شبکه یا شبکه ها را می دهند.


با توجه به شکل زیر، برخی تفاوت های سوئیچ و روتر را بررسی می کنیم:

Router Vs Switches

با توجه به تصویر فوق، روتر دیوایسی است که برای اتصال شبکه های مختلف با یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد و در مقابل سوئیچ با اتصال سیستم ها به پورت های آن، تشکیل شبکه ها را می دهند. روتر را بیشتر دستگاهی لایه 3 می شناسیم و این درست است ولی روتر هم در لایه physical layer، data link layer و همینطور network layer کار می کند. سوئیچ ها عمدتا دستگاه لایه دویی یا data link layer هستند ولی برخی از سوئیج که به MLS معروف هستند در لایه 3 هم می توانند فعالیت کنند. روتر بهترین مسیر را برای رسیدن به شبکه یا سیستم مقصد را تعیین می کند و سوئیچ بسته اطلاعاتی دریافتی را به سمت کامپیوتر یا کلا Host مقصد هدایت می کند.

Definition of Router

Router دیوایسی است که در شبکه ها مورد استفاده قرار میگیرد که برای اتصال LAN ها به یکدیگر یا WAN ها به هم و یا شبکه های LAN به WAN مورد استفاده قرار می گیرند. روتر برای interfaces خود یک آدرس فیزیکی(Mac Address) و همینطور یک Logical Address یا آدرس منطقی(IP Address) دارد(هر اینترفیس روتر، می تواند بیش از یک IP Address داشته باشد). هنگامی که بسته اطلاعاتی به interface روتر می رسد، physical address یا Mac Address اینترفیس روتر، در destination field بسته اطلاعاتی قرار می گیرد. روتر قبل از اینکه بسته اطلاعاتی را ارسال کند، ابتدا تغییراتی در بسته بوجود می آورد و آنهم اینکه فیلد source address و destination address را تغییر می دهد. هدف اصلی از وجود روتر، ارتباط بین LAN ها، Discard کردن ترافیک های Broadcast و انتخاب بهترین و کوتاه ترین مسیر برای هدایت بسته های اطلاعاتی است و در لایه هایی که بالاتر عرض کردیم، کار می کند.
روتر دارای دو تکنیک مسیریابی Non-adaptive routing و Adaptive routing است. در Nonadaptive routing یکبار مسیری انتخاب می شود و روتر هدایت بسته های اطلاعاتی را برای شبکه مقصد تنها از این مسیر انتخاب شده ارسال می کند. در adaptive routing هر بار روتر ممکن است مسیری بهتری را برای هدایت بسته های اطلاعاتی انتخاب کند. در این راستا بسیاری از الگوریتم های مسیریابی مانند Distance Vector routing و Link State routing و .. را داریم که طبق الگوریتم هایی اقدام به محاسبه مسیر، برای هدایت بسته های اطلاعاتی می کنند.

Definition of Switch

سوئیچ را هم پیشتر عرض کردیم، دستگاهی شبکه ای است که برای اتصال سیستم ها به شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. شما با استفاده از سوئیچ می توانید دستگاه های مختلفی را با استفاده از کابل شبکه به پورت های سوئیچ متصل کرده و تشکیل LAN دهید پس سوئیچ مسئول انتقال بسته های اطلاعاتی بین این دستگاه ها است. سوئیچ بسته اطلاعاتی دریافتی را بررسی می کند و اگر لینک ارتباطی با مقصد آزاد باشد، بسته به سمت مقصد ارسال خواهد شد و همانطور هم که اطلاع دارید سوئیچ دیوایسی لایه دویی است و درکی از لایه بالاتر خود یعنی لایه Network یا لایه سه ندارید، ولی برخی سوئیچ ها می توانند هم در لایه دو و هم در لایه سه فعالیت کنند.
طبقه بندی سوئیچ ها بصورت Store-and-Forward و Cut-Through است. هنگامی که یک frame به سوئیچ Store-and-Forward وارد می شود، سوئیچ آن frame را در بافر خود تا زمانی که frame کامل یک بسته دریافت شود، ذخیره می کند. در سوی دیگر، سوئیچ Cut-Through به محض ارائه آدرس مقصد بسته، بسته را ارسال می کند. البته مانند هاب عمل نمی کند که بسته را به تمام پورت های خود ارسال کند. فقط بسته اطلاعاتی به دست سیستمی که آدرس آن با آدرس مقصد بسته اطلاعاتی مطابقت دارد، ارسال می شود.