نویسنده : امیر انصاری

روش 1: صحبت هایتان را به حداقل برسانید

1. تنها زمانی صحبت کنید که صحبتهایتان حائز اهمیت باشد.
   
   
   قبل از اینکه صحبت کنید، از خودتان بپرسید آیا چیزی که می خواهید بگویید واقعاً مهم است. در زمان هایی که صحبت های شما به گفتگو کمک نمی کند باید از صحبت کردن اجتناب کنید.
   
   افراد تمایل دارند تا به کسانی گوش بدهند که کلماتشان را با دقت انتخاب می کنند. کسی که همیشه ایده هایش را به اشتراک می گذارد و داستان هایی را تعریف می کند، ممکن است به مرور زمان علاقۀ مردم را از دست بدهد. اگر تمایل به زیاد صحبت کردن دارید، خودتان را مدام در وضعیتی می بینید که اطلاعات غیرضروری را به اشتراک می گذارد.
   
   
2. از صحبت کردن برای پر کردن فضاهای خالی خودداری کنید.
   
   
   بیشتر اوقات، افراد برای پر کردن فضاهای خالی صحبت می کنند. شما ممکن است خودتان را در موقعیت های حرفه ای، مانند محل کار یا مدرسه، در حال صحبت کردن بیابید، تا اضطراب خودتان را دربارۀ سکوت فرو بنشانید. گاهی اوقات سکوت چیز خوبی است و نیازی نیست که آن فضای خالی را با گفتگو پر کنید.
   
   به عنوان مثال، اگر شما و همکارتان همزمان در اتاق استراحت هستید، مجبور نیستید که گفتگوی کوتاهی با یکدیگر داشته باشید. اگر همکارتان به گفتگو علاقه ای نشان نمی دهد، ممکن است در مود تعامل اجتماعی نباشد. در این وضعیت، کافی است که صرفاً یک لبخند مودبانه به لب داشته باشید و اجازه دهید که سکوت حکمفرما باشد.
   
   
3. با دقت در مورد کلماتتان فکر کنید.
   
   
   اگر مکرراً صحبت می کنید، ممکن است اولین چیزی را که به ذهنتان می رسد بدون فیلتر کردن خودتان به زبان بیاورید. یادگیری کم صحبت کردن بدین معناست که بیاموزید در مورد کلماتی که به کار می برید فکر کنید. قبل از اینکه چیزی بگویید، سعی کنید در مورد کلماتی که قصد گفتنشان را دارید، پیشاپیش فکر کنید. این به شما کمک می کند بیاموزید که بعضی چیزها را برای خودتان نگهدارید، و در مجموع شما را به سمت کمتر صحبت کردن هدایت می کند.
   
   افراد معمولاً اطلاعاتی را که نسبتاً خصوصی هستند در خلال زیاد صحبت کردن لو می دهند. اگر به چیزی که می خواهید به صحبتهایتان اضافه کنید، فکر کنید، مخصوصاً اگر آن چیز خیلی شخصی باشد، درنگ کنید. یادتان باشد که شما همیشه فرصت به اشتراک گذاری اطلاعاتتان را دارید، اما اگر اطلاعاتی را به اشتراک گذاشتید دیگر هرگز قادر نخواهید بود آنها را خصوصی کنید.
   
   
4. وقتی که صحبت می کنید حواستان به زمان باشد.
   
   
   داشتن یک حس خشن در مورد مدت زمانی که صحبت کرده اید می تواند به شما کمک کند، کمتر صحبت کنید. در حالت کلی، بعد از حدود 20 ثانیه صحبت کردن، در معرض ریسک از دست دادن توجه فرد شنوندۀ تان قرار دارید. در این مرحله، به شنونده توجه کنید. دنبال هر نشانه ای که نمایان می سازد آنها اشتیاقشان به گوش دادن را از دست داده اند، باشید.
   
   مراقب زبان بدن باشید. شنونده ممکن است بیقرار شود یا اگر خسته شده باشد گوشی اش را چک کند. همچنین ممکن است چشمان آنها نگران گردد. سعی کنید که صحبتتان را در طول 20 ثانیه بعد جمع کنید و به شنونده شانسی برای به اشتراک گذاری بدهد. هر زمانی بیش از این ممکن است شنونده را تحریک کند یا اینکه شروع به صحبت کند.
   
   
5. به این فکر کنید که آیا از روی اضطراب صحبت می کنید.
   
   
   افراد معمولاً تحت شرایط اضطراب های اجتماعی زیاد صحبت می کنند. به مواقعی که زیاد صحبت می کنید، توجه کنید. آیا حس اضطراب می کنید؟ اگر اینطور است، به روش های دیگری برای مقابله با آن تشویش فکر کنید.
   
   هنگامی که خودتان را در شرایط زیاد حرف زدن می یابید، متوقف شوید و مود خودتان را ارزیابی کنید. چه احساسی دارید؟ آیا مضطرب هستید؟
   
   شما می توانید کارهایی مانند شمارش تا 10 در ذهنتان، یا تنفس عمیق، را برای مقابله با این اضطراب ها انجام دهید. یا می توانید قبل از رویدادهای اجتماعی، یک گفتگوی مثبت درونی با خودتان داشته باشید. به خودتان یادآوری کنید که اینکه عصبی باشید امری عادی است، اما شما باید آرامشتان را حفظ کنید و سعی کنید که خوش بگذرانید. اگر اضطراب اجتماعی یک مشکل بزرگ برای شما باشد، حتماً با یک روانشناس صحبت کنید و به آن بپردازید.
   
   
6. از صحبت کردن برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران اجتناب کنید.
   
   
   در موقعیت های کاری، افراد تمایل دارند تا به منظور تحت تاثیر قرار دادن دیگران، زیاد صحبت کنند. اگر متوجه شدید که زیاد صحبت می کنید، به این فکر کنید که آیا سعی دارید که خودنمایی کنید.
   
   اگر تمایل دارید که برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران زیاد صحبت کنید، سعی کنید به خودتان یادآوری کنید که افراد بیشتر بر اساس صحبتهای شما تحت تاثیر قرار می گیرند و نه اینکه چقدر آنها را بیان می کنید.
   
   به جای اینکه با صحبت کردن در مورد خودتان هیجان زده شوید، انرژی خود را برای لحظاتی رزرو کنید که می توانید چیز ارزشمندی را برای گفتگو به اشتراک بگذارید.
   

روش 2: بیشتر گوش دهید

1. تنها بر روی گوینده متمرکز شوید.
   
   
   وقتیکه در یک گفتگو هستید، به تلفنتان نگاه نکنید، یا اطراف اتاق را مرور نکنید. در مورد چیزهایی مانند اینکه بعد از کار چه کارهایی را می خواهید انجام دهید یا اینکه برای شام چه می خواهید بخورید، فکر نکنید. توجه خودتان را منحصراً به گوینده اختصاص دهید. این به شما کمک می کند بهتر گوش دهید.
   
   چشمانتان بیشتر اوقات به گوینده باشد. اگر دریافتید که افکار دیگری در حال خزیدن در ذهن شما هستند، به خودتان یادآوری کنید که به لحظۀ حال و گوش کردن بازگردید.
   
   
2. تماس چشمی تان را حفظ کنید.
   
   
   تماس چشمی نشان می دهد که شما توجه می کنید. همچنان که گوینده صحبت می کند چشمانش را ببینید. تماس چشمی می رساند که شما در حال توجه کردن هستید و در لحظۀ حال می باشید. عدم تماس چشمی می تواند نشانۀ بی ادبی و بی علاقگی باشد.
   
   همچنین فراموش نکنید که تماس چشمی می تواند به شما نشان دهد که آیا شنوندۀ تان خسته شده است یا نه. اگر کسی موقع صحبت کردن با شما تماس چشمی اش را بشکند، به احتمال زیاد صحبتتان بیش از حد طولانی شده است. متوقف شوید و به شنونده توجه کنید.
   
   
3. در مورد چیزی که گوینده می گوید، فکر کنید.
   
   
   گوش دادن یک کار منفعل نیست. در طول زمانی که گوینده صحبت می کند، کار شما اینست که به چیزهایی که آنها می گویند گوش دهید. سعی کنید تا در حین گوش دادن قضاوتتان را ارائه ندهید. حتی اگر با چیزی که گفته می شود مخالف هستید، صبر کنید تا نوبت صحبت کردن به شما برسد. در طول زمانیکه گوینده صحبت می کند در مورد چگونگی پاسخ دادن به او فکر نکنید.
   
   سعی کنید چیزهایی که گفته می شود را تصور کنید. از چیزهایی که گوینده می گوید تصاویری را در ذهنتان بسازید.
   
   همچنین شما می توانید کلمات کلیدی و عبارتهای مهمی که گوینده می گوید را دریافت کنید.
   
   
4. آنچه را که گوینده می گوید، شفاف سازی کنید.
   
   
   در هر گفتگویی، در نهایت نوبت به اشتراک گذاری توسط شما می رسد. با این وجود، قبلاً از انجام این کار، شفاف کنید که در حال گوش دادن هستید. آنچه را که گوینده گفته است با کلمات خودتان نقل قول کنید و هر سوالی که دارید بپرسید. کلمات گوینده را عیناً تکرار نکنید. صرفاً درک خودتان را از چیزی که گوینده گفته است را دوباره بیان کنید. همچنین، یادتان باشد که گوش دادن فعال بدین معناست که به گوینده با دقت توجه کنید و اجازه دهید که آنها بدانند شما گوش می دهید. از گوش دادن فعال به عنوان روشی برای در میان آوردن عقیدۀ خودتان استفاده نکنید.
   

روش 3: از اشتباهات اجتناب کنید

1. هرگاه که ضرورت داشته باشد خودتان را ابراز کنید.
   
   
   کم حرف زدن را به این معنا نگیرید که خودتان را ابراز نکنید یا از خودتان دفاع نکنید. اگر یک نگرانی جدی دارید، یا عقیده ای دارید که احساس می کنید مهم است، در صحبت کردن راجع به آن تردید نکنید. بخشی از کم صحبت کردن اینست که به چیزهایی که به اشتراک گذاریشان ارزشمند است بپردازید.
   
   
2. در تماس چشمی افراط نکنید.
   
   
   تماس چشمی مهم است. با این وجود، تماس چشمی ثابت، می تواند بیش از حد شدید باشد. افراد تمایل دارند تا تماس چشمی را به اعتماد و توجه مرتبط سازند، اما افراط در آن می تواند منجر شود به شما بی اعتماد شوند. شایسته است که تماس چشمی حدود 7 تا 10 ثانیه باشد و سپس برای لحظاتی برداشته شود.
   
   
3. هنگام گوش دادن ذهن خود را باز نگهدارید.
   
   
   هر کسی عقیده ای دارد و احساس خودش را در مورد اینکه چه چیزی درست و نرمال است دارد. هنگامی که با دقت به آنچه که شخص دیگری می گوید گوش می دهید، ممکن است گاهی چیزهایی بگویند که شما با آن مشکل دارید. با این حال، مهم است که در طول گوش دادن از قضاوت کردن پشت صحنه بپرهیزید. اگر خودتان را در حال قضاوت دیگری یافتید، متوقف شوید و به خودتان یادآوری کنید که بر روی کلمات آن شخص متمرکز گردید. شما می توانید بعداً این اطلاعات را تجزیه و تحلیل کنید. هنگام گوش دادن صرفاً بر روی گوینده تمرکز کنید و از قضاوت پشت صحنه بپرهیزید.