سوئیچ ها و روترها از اجزای مهم شبکه ها در سطوح سازمانی و شرکت ها به شمار می آید و حتما از این موضوع مطلع هستید که هدف اصلی از راه اندازی شبکه های کامپیوتری برقراری ارتباط بین Host ها در شبکه و به اشتراک گذاری منابع می باشد.


ارتباطات Local Area Network یا LAN با دیوایس هایی با نام سوئیچ سروکار دارد و در صورتی که چندین LAN مختلف داشته باشید و یا قرار بر دسترسی به اینترنت باشد، نیاز به دیوایس دیگری با نام سوئیچ دارید و حتما به همه این موارد و حتی بیشتر، در دوره Network plus واقف گشته اید.


VLAN های لایه 2، بصورت منطقی سوئیچ را به Lan های مختلف یا Broadcast Domain های مختلف تقسیم می کند بطوری که ترافیک هر VLAN نسبت به VLAN دیگر کاملا ایزوله است. هر ترافیک در هر VLAN فقط در همانجا قابل تشخیص می باشد. دستگاه هایی موجود در هر VLAN بدون نیاز به روتر یا هر دیوایس لایه 3 دیگری، می توانند با هم ارتباط بگیرند چون در یک Broadcast Domain قرار دارند. پس طبق توضیحات بالا و صد البته مواردی که در دوره نتورک پلاس و حتی دوره های بالاتر آموخته اید، ارتباط VLAN ها بدون فرآیند Routing امکان پذیر نخواهد بود. برای inter-vlan Routing، می توانید از Router و یا Switch Layer 3 استفاده کنید. در سوئیچ های لایه سه، با ایجاد یک SVI یا Switch Virtual Interface بصورت نرم افزاری که متناظر با هر VLAN است، می توانید عمل Routing بین VLAN ها را خیلی ساده انجام دهید.

What is Switch Virtual Interface (SVI)?

از آنجایی که هر VLAN یک segment جدا از شبکه است، باید سوئیچ های لایه 3 به گونه ای تنظیم و پیکربندی شوند تا ارتباط بین VLAN ها فراهم شود که اجرای آن ساده است.
شما VLAN ها را ایجاد می کنید سپس این اینترفیس مجازی را با دستور ساده ای ایجاد می کنید و سپس بدان IP Address مربوطه را Assign می کنید. پس این اینترفیس مجازی است و بصورت نرم افزاری ایجاد می شود و این اینترفیس مجازی، Gateway سیستم ها در VLAN مربوطه است. بصورت پیشفرض SVI برای VLAN1 که Native vlan است، در سوئیچ لایه 3 به منظور ریموت و مدیریت سوئیچ ایجاد شده است.

SVI configuration example

بر اساس تصویر بالا قصد داریم که دو SVI در سوئیچ لایه 3 ایججاد کنیم و در نظر داشته باشید که برای رسیدن به این هدف، سوئیچ باید سوئیچ لایه 3 باشد. با این فرض که شما کامل به مبحث Vlan آشنایی دارید، به ادامه بحث می پردازیم.

VLAN 10

SWITCH(config)#vlan 10   <- first create the Layer2 VLAN 10
SWITCH(config)#interface vlan 10 <- now create the SVI for VLAN 10
SWITCH(config-if)#description WORKSTATIONS

SWITCH(config-if)#ip address 10.0.0.1 255.255.255.0  <- assign IP to the SVI

در خط اول، VLAN 10 ایجاد گردید و در خط دوم، SVI برای Vlan ایجاد شد. خط سوم OPTIONAL بوده و نیازی نیست آن را وارد کنید ولی پیشنهاد می شود که توضیح برای اینترفیس اضافه کنید چرا که به درک این SVI ای که در محیط واقعی ایجاد کرده اید، کمک خواهد کرد. این فقط توضیحات است و شرح در خصوص این اینترفیس است که ایجاد کرده اید. در خط چهارم دستور، کاری است که بارها و بارها در خصوص اینترفیس های روترهای سیسکو انجام داده اید. در واقع به این SVI که برای VLAN 10 است، یک IP Address تخصیص داده اید.
دستورات بعدی برای VLAN 20 است که مشابه دستورات فوق است:

VLAN 20

SWITCH(config)#vlan 20 <- create Layer 2 VLAN 20
SWITCH(config)#interface vlan 20  <- now create the SVI for VLAN 20
SWITCH(config-if)#description SERVERS

SWITCH(config-if)#ip address 10.0.1.1 255.255.255.0  <- assign IP to the SVI

عینا توضیبحات VLAN 10 برای VLAN 20 نیز مصداق دارد. فقط IP Address مربوط به SVI متفاوت بوده و مثلا این اینترفیس طبق description مربوط به Servers ها است.
داشتن VLAN در شبکه به این معنی است که هر VLAN دارای Segment متفاوت و IP و Subnet متفاوت است. اگرچه ارتباطات بین VLAN با استفاده از روتر با چند اینترفیس و یا یک اینترفیس امکان پذیر است ، اما SVI ها دارای پیچیدگی کمتری هستند.