نویسنده : نویسندگان آزاد

Frenhofer was the best artist in the world. Everyone loved him. The quality of his paintings was very high. He always used the best materials. He made a big profit from his paintings. He had delicious meals with his rich neighbors. He taught art classes. Life was good.

فرنهوفر بهترین هنرمند جهان بود. همه دوستش داشتند. کیفیت نقاشی هایش بسیار بالا بود. او همیشه از بهترین مواد استفاده می کرد.او از نقاشی هایش سود بسیاری بدست آورد. او با همسایه های ثروتمندش وعده های غذایی خوشمزه ای داشت. او هنر تدریس می کرد. زندگی(ش) خوب بود.

Then his attitude changed. He stopped selling paintings and teaching. He tried a new method of painting. He stayed alone in his apartment all day. He worked all day and all night, rarely eating. Soon Frenhofer became very thin. But he kept working on the same painting for many years. He worked as hard as he could.

بعد نگرشش عوش شد. او فروش نقارشی ها و تدریس را متوقف کرد.او روش جدیدی از نقارشی را امتحان کرد. او کل روز در آپارتمانش تنها بود. او شبانه روز کار می کرد. به نردت غذا می خورد. فرنهوفر زود، خیلی لاغر شد. ولی او سالها روی همین نقاشی کار کرد. او به سختی و تا می توانست کار کرد.

Finally, he finished the painting. He was very happy and invited other artists to see it. “I want your professional opinion,” he said. He wanted them to judge it and compare it to other paintings. Everyone was very excited as they went up the stairs to his apartment. Frenhofer was excited to show his painting, and the artists were excited to see it. “They’ll love it,” he thought. But they did not.

در آخر او نقاشیش را تمام کرد. خیلی خوشحال بود و از هنرمندان دیگر دعوت کرد تا آن را ببینند. او گفت: نظر حرفه ای تان را می خوهم. او می خواست آن را(نقارشی اش را) قضاوت کرده و با بقیه نقارشی ها مقایسه کنند. وقتی همه از پله های آپارتمان او بالا می رفتند خیلی هیجان زده بودند. فرنهوفر از نشان دادن نقاشی اش هیجان زده بود و هنرمندان از دیدنش هیجان زده شدند. او فکر می کرد: همه خوششان خواهد آمد ولی اینطور نشد.

They were surprised by his painting. There was no white anywhere. Frenhofer filled the whole painting with lines and colors. There was no space for a normal picture. It was full of strange shapes. It looked bad to the other artists. He used symbols, and they didn’t understand them. They thought it was terrible. “Why did you paint this strange picture?” someone asked. They didn’t understand its beauty.

آنها از نقاشیش متعجب شدند. هیچ جایی سفید نبود.فرنهوفر تمام نقاشی را پر از خط و رنگ کرده بود.جایی برای یک عکس معمولی نبود. از شکل های عجیب پر بود. به نظر سایر هنرمندان بد جلوه می کرد. او از نمادهایی استفاده کرده و آنها درک نمی کردند. آنها فکر می کردند که این وحشتناک است. شخصی پرسید: چرا این نقاشی عجیب را کشیدی؟ آنها زیباییش را درک نکرده بودند.

But after some time, many people began to like his painting. People wrote articles about it in magazines. They said it was his best work. They loved his strange symbols. They loved his strange colors.

ولی پس از مدتی بسیاری از مردم نقاشیش را دوست داشتند.مردم در موردش در مجلات، مقاله ها می نوشتند.آنها گفتند این بهترین کار او بود. آنها نمادهای عجیبش را دوست داشتند. آنها رنگهای عجیبش را دوست داشتند.

Frenhofer’s painting reminded everyone that just because something was new didn’t mean that it was bad. He also helped them to realize that sometimes it takes people a little time to understand great things.

نقاشی فرنهوفر به همه یادآوری کرد که تنها به دلیل جدید بودن چیزی به معنی بد بودنش نیست. او همچنین به آنها کمک کرد تا بفهمند که بعضا برای درک چیزهای بزرگ کمی زمان لازم است.