هم Dynamic و هم Basic هر دو ساختارهای نرم افزاری برای دیسک ها هستند که اغلب در سيستم عامل مورد استفاده قرار می گیرند. زمانی که ویندوز را برای اولین بار روی دیسک سیستم تان نصب می کنید، سیستم شما دیسک را به عنوان یک دیسک Basic تنظیم می شود. زمانی هم که یک دیسک جدید به سیستم تان اضافه می کنید سیستم این دیسک را هم به عنوان Basic شناسایی می کند(البته پس از تعیین Partition Style) ساختار basic همان پیکربندی مورد استفاده برای MS-DOS و Windows NT است و از زمان DOS وجود دارد. Windows XP / 2000 به طور پیش فرض از پیکربندی basic استفاده می کندولی ویندوز از مفهوم دیسک های dynamic از ویندوز 2000 شروع به کار کرده است. هر دو پیکربندی دیسک از فایل سیستم های FAT ، FAT32 و NTFS پشتیبانی می کنند با این تفاوت که شما نمی توانید وقتی ساختار دیسکی dynamic است، در آن پارتیشن FAT32 ایجاد کنید. در ادامه مطلب در مورد چگونگی تفاوت دو مدل ذخیره سازی و زمان استفاده از هر نوع را شرح خواهیم داد.





دیسک Basic یکی از راه های پیکربندی یک هارد دیسک است که همان پیکربندی مورد استفاده برای MS-DOS است. ساختار Basic از partition table های معمولی یا لاجیکال درایوها برای مدیریت تمام پارتیشن ها و داده های موجود در دیسک سخت استفاده می کند. هنگام نصب اولین سیستم عامل روی دیسک، آن دیسک بصورت پیشفرض یک دیسک basic است و ضمنا هر دیسک جدید به طور پیش فرض یک دیسک basic است. در دیسک های basic می توانید primary partition و extended partition داشته باشید. شما تا 3 پارتیشن Primary و یک فضای Extended خواهید داشت که پارتیشن های اضافی در فضای Extended ایجاد می شوند که بدان پارتیشن ها، Logical Partition اطلاق می شود.
اگر دیسک را dynamic تعریف کنید، دیگر نمی توانید روی آن دیسک سیستم عامل نصب کنید. البته اگر دیسکی که هم اکنون ویندوز روی آن نصب شده را از Basic به dynamic تبدیل کنید، فقط روی همان درایوی که هم اکنون ویندوز روی آن نصب شده می توانید دوباره ویندوز نصب کنید و روی سایر درایو امکان نصب ویندوز وجود ندارد چون ساختار dynamic این اجازه را نمی دهد. بر عکس ساختار Basic، از partition table برای مدیریت پارتیشن ها در ساختار dynamic استفاده نمی شود بلکه از dynamic volume ها برای مدیریت استفاده می شود.
در حالی که هر دوی آنها، دو نوع مدل ذخیره سازی هستند که در ویندوز استفاده می شوند، ویندوز دو روش برای پیکربندی هارد دیسک را ارائه می دهد: Basic و dynamic. در دیسک های basic روش و مدل ذخیره سازی سنتی است که از partition table های معمولی موجود در MS-DOS و ویندوز برای مدیریت تمام پارتیشن های موجود در دیسک استفاده می کند. از طرف دیگر، یک دیسک dynamic شامل partition table یا logical drive نیست. در عوض هارد دیسک به volume داینامیک تقسیم می شود.
در دیسک های Basic شما می توانید 3 الی 4 پارتیشن Primary داشته باشید و سایر پارتیشن ها در فضایی که Extended است ایجاد می شود که آنها پارتیشن های Logical هستند. در ساختار Dynamic چنین نیست و محدودیتی برای primary partition وجود ندارد. در حقیقت ، هارد دیسک به جای پارتیشن ها به Volume ها تقسیم می شوند که می تواند غیر پیوسته باشد یعنی به جای اینکه در یک دیسک باشد، می تواند در دیسک های مختلفی باشد.
یکی از تفاوتهای اساسی بین دیسکهای basic و dynamic ، پشتیبانی از پیکربندی چند بوت یا همان multi-boot است. در حالی که دیسک های dynamic مزایای زیادی نسبت به دیسک های basic دارند، اما در مورد تنظیمات multi-boot محدودیت های خاصی دارند. دیسک های basic از تنظیمات multi-boot پشتیبانی می کنند، به این معنی که شما به راحتی می توانید از بین چندین سیستم عامل موجود در کامپیوتر یکی را انتخاب کنید و سیستم را از آن بوت کنید. دیسک های Dynamic از Boot Loader استفاده نمی کنند و در نتیجه امکان انتخاب از بین چند سیستم عامل را به شما نمی دهند. به همین دلیل نمی توان از این به عنوان تنها درایو در یک محیط multi-boot استفاده کرد.
شما به راحتی می توانید از یک دیسک با ساختار Basic به ساختار Dynamic سوئیچ و Convert کنید. مشکلی هم در حین تبدیل رخ نمی دهد و نیازی به ریستارت کردن سیستم هم نیست ولی احتیاط شرط عقل است و بهتر است قبل از تبدیل از کلیه اطلاعات ذخیره شده در دیسک بک آپ بگیرید. ولی بر عکس آن انقدر ساده نیست چون تمام اطلاعات موجود در دیسک حذف می شود و حتما قبل از تبدیل باید بک آپ بگیرید. هر چند نرم افزارهای جانبی مدیریت دیسک امکانات زیادی دارند و به شما امکان بسیاری از کارهایی که از طریق Disk management ممکن نیست را می دهند و بدون از دست رفتن اطلاعات می توانید عمل تبدیل از ساختار Dynamic به Basic را انجام دهید ولی باز هم حتما بک آپ از اطلاعات موجود در دیسک مربوطه بگیرید.
خلاصه:
تفاوت این دو ساختار در نحوه پیکربندی یک هارد است. دیسک basic یک مدل ذخیره سازی معمولی است که از partition table ها یا logical drive ها برای مدیریت داده ها روی دیسک سخت استفاده می کند، در حالی که دیسک dynamic از partition table ها استفاده نمی کند بلکه از dynamic volume به جای پارتیشن بهره می برد. به این دلیل بدانها dynamic گفته می شود چون پس زیرا پارتیشن را می توان حتی پس از ایجاد، Extend کرد(منظور extended partition نیست). مثلا روی دیسک های dynamic می توان Raid-5، mirror، striped volumes، spanned volumes ایجاد کرد در صورتی که روی دیسک های Basic این امکان وجود ندارد.