خوش آموز درخت تو گر بار دانش بگیرد، به زیر آوری چرخ نیلوفری را
آموزش استفاده از دستور Ls در لینوکس
ls یکی از دستورات پایه ای است که هر کاربر لینوکس باید با آن دستور آشنا باشد. دستور ls فایل ها و دایرکتوری ها را لیست می کند و اطلاعات دقیقی را در مورد آنها نشان می دهد. این بخشی از پکیج GNU core utilities است که روی همه توزیع های لینوکس نصب شده است.
از این رو در این مقاله قصد داریم به توضیحاتی در مورد دستور ls و همچنین نحوه استفاده از ls همراه با مثال در لینوکس اوبونتو بپردازیم.
هنگامی که بدون سوئیچ و پارمتر از این دستور استفاده می شود، ls لیستی از نام همه فایل ها را در دایرکتوری جاری نمایش می دهد:
فایلها به ترتیب حروف الفبا در ستونهایی که در ترمینال شما جایگذاری شده و لیست می شوند.
برای لیست کردن فایل ها در یک دایرکتوری خاص، مسیر دایرکتوری را به عنوان پارامتر به دستور ls پاس دهید:
همچنین می توانید چندین دایرکتوری و فایل را که با فاصله از هم جدا شده اند به عنوان پارامتر در این دستور استفاده کنید:
اگر کاربری که با آن لاگین کرده اید مجوز خواندن دایرکتوری را نداشته باشد، پیامی دریافت خواهید کرد که ls نمی تواند دایرکتوری را باز کند. مثلا به مثال زیر توجه کنید:
دستور ls تعدادی سوئیچ و گزینه دارد. در بخش های زیر، متداول ترین گزینه های مورد استفاده را بررسی خواهیم کرد. خروجی پیش فرض دستور ls فقط نام فایل ها و دایرکتوری ها را نشان می دهد که چندان نکته خاصی برای گفتن ندارد.
گزینه l- (حروف کوچک L) به ls می گوید که فایل ها را در فرمت یک لیست طولانی نمیش دهد.
هنگامی که از فرمت لیست طولانی استفاده می شود، می توانید اطلاعات فایل زیر را مشاهده کنید:
خروجی دستور به صورت زیر درخواهد آمد:
اجازه دهید کمی در مورد مهمترین ستون ها در خروجی دستور صحبت کنیم:
کاراکتر اول نوع فایل را نشان می دهد. در این مثال، اولین کاراکتر - است که یک فایل معمولی را نشان می دهد. مقادیر سایر انواع فایل به شرح زیر است:
9 کاراکتر بعدی مجوزهای فایل را نشان می دهند. سه کاراکتر اول برای کاربر، سه کاراکتر بعدی برای گروه و سه کاراکتر آخر برای دیگران است. با دستور chmod می توانید مجوزهای فایل را تغییر دهید. کاراکتر مجوز می تواند مقدار زیر را بگیرد:
در مثال ما، rw-r--r-- به این معنی است که کاربر می تواند فایل را بخواند و بنویسد، گروه و سایرین هم فقط می توانند فایل را بخوانند. عدد 1 بعد از کاراکترهای مجوز، تعداد لینک های به این فایل است.
دو root root بعدی هم مالک فایل و گروه را نشان میدهد و به دنبال آن سایز فایل (337) را به بایت نشان میدهد. اگر میخواهید سایزها را در فرمت human-readable یا قابلخواندن توسط انسان پرینت کنید، از گزینه h- استفاده کنید. با استفاده از دستور chown می توانید مالک فایل را تغییر دهید. ستون آخر هم نام فایل است.
شما به راحتی می توانید در اوبونتو مخفی کردن فایل را انجام دهید اما طور پیش فرض، دستور ls فایل های مخفی را نشان نمی دهد. در لینوکس، فایل مخفی به هر فایلی گفته می شود که با نقطه (.) شروع می شود.
برای نمایش همه فایل ها از جمله فایل های مخفی از گزینه -a استفاده کنید:
خروجی:
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، به طور پیش فرض، دستور ls فایل ها را به ترتیب حروف الفبا لیست می کند. گزینه sort-- به شما امکان می دهد خروجی را بر اساس پسوند، سایز، زمان و ورژن مرتب کنید. در این خصوص به لینک زیر می توانید مراجعه کنید و با سوئیچ ها و گزینه ها بیشتر آشنا شوید:
اگر می خواهید نتایج را به بصورت معکوس sort کنید دریافت کنید، از گزینه r- استفاده کنید. به عنوان مثال، برای مرتبسازی فایلها در دایرکتوری /var بر اساس زمان اصلاح یا modification time و نمایش sort بصورت معکوس، بصورت زیر از دستور ls استفاده کنید:
شایان ذکر است که دستور ls کل فضای اشغال شده توسط محتویات دایرکتوری را نشان نمی دهد. برای بدست آوردن سایز یک دایرکتوری، از دستور du استفاده کنید. استفاده از سوئیچ R- در دستور ls محتویات ساب دایرکتوری ها را به صورت بازگشتی نمایش دهد:
از این رو در این مقاله قصد داریم به توضیحاتی در مورد دستور ls و همچنین نحوه استفاده از ls همراه با مثال در لینوکس اوبونتو بپردازیم.
How to Use the ls Command
Syntax کلی استفاده از دستور ls به صورت زیر است:ls [OPTIONS] [FILES]
هنگامی که بدون سوئیچ و پارمتر از این دستور استفاده می شود، ls لیستی از نام همه فایل ها را در دایرکتوری جاری نمایش می دهد:
lsیعنی این دستور را فقط تایپ و Enter کنید تا لیستی از فایل ها و فولدرها را در دایرکتوری جاری را نمایش دهد(البته اگر فایل و فولدری در این دایرکتوری وجود داشته باشد).
فایلها به ترتیب حروف الفبا در ستونهایی که در ترمینال شما جایگذاری شده و لیست می شوند.
برای لیست کردن فایل ها در یک دایرکتوری خاص، مسیر دایرکتوری را به عنوان پارامتر به دستور ls پاس دهید:
ls /etc
همچنین می توانید چندین دایرکتوری و فایل را که با فاصله از هم جدا شده اند به عنوان پارامتر در این دستور استفاده کنید:
ls /etc /var /etc/passwd
اگر کاربری که با آن لاگین کرده اید مجوز خواندن دایرکتوری را نداشته باشد، پیامی دریافت خواهید کرد که ls نمی تواند دایرکتوری را باز کند. مثلا به مثال زیر توجه کنید:
ls /root
ls: cannot open directory '/root': Permission denied
دستور ls تعدادی سوئیچ و گزینه دارد. در بخش های زیر، متداول ترین گزینه های مورد استفاده را بررسی خواهیم کرد. خروجی پیش فرض دستور ls فقط نام فایل ها و دایرکتوری ها را نشان می دهد که چندان نکته خاصی برای گفتن ندارد.
گزینه l- (حروف کوچک L) به ls می گوید که فایل ها را در فرمت یک لیست طولانی نمیش دهد.
هنگامی که از فرمت لیست طولانی استفاده می شود، می توانید اطلاعات فایل زیر را مشاهده کنید:
The file type.
The file permissions.
Number of hard links to the file.
File owner.
File group.
File size.
Date and Time.
File name.
ls -l /etc/hosts
خروجی دستور به صورت زیر درخواهد آمد:
-rw-r--r-- 1 root root 337 Oct 4 11:31 /etc/hosts
اجازه دهید کمی در مورد مهمترین ستون ها در خروجی دستور صحبت کنیم:
کاراکتر اول نوع فایل را نشان می دهد. در این مثال، اولین کاراکتر - است که یک فایل معمولی را نشان می دهد. مقادیر سایر انواع فایل به شرح زیر است:
- - Regular file.
b - Block special file.
c - Character special file.
d - Directory.
l - Symbolic link.
n - Network file.
p - FIFO.
s - Socket.
9 کاراکتر بعدی مجوزهای فایل را نشان می دهند. سه کاراکتر اول برای کاربر، سه کاراکتر بعدی برای گروه و سه کاراکتر آخر برای دیگران است. با دستور chmod می توانید مجوزهای فایل را تغییر دهید. کاراکتر مجوز می تواند مقدار زیر را بگیرد:
r - Permission to read the file.
w - Permission to write to the file.
x - Permission to execute the file.
s - setgid bit.
t - sticky bit.
در مثال ما، rw-r--r-- به این معنی است که کاربر می تواند فایل را بخواند و بنویسد، گروه و سایرین هم فقط می توانند فایل را بخوانند. عدد 1 بعد از کاراکترهای مجوز، تعداد لینک های به این فایل است.
دو root root بعدی هم مالک فایل و گروه را نشان میدهد و به دنبال آن سایز فایل (337) را به بایت نشان میدهد. اگر میخواهید سایزها را در فرمت human-readable یا قابلخواندن توسط انسان پرینت کنید، از گزینه h- استفاده کنید. با استفاده از دستور chown می توانید مالک فایل را تغییر دهید. ستون آخر هم نام فایل است.
شما به راحتی می توانید در اوبونتو مخفی کردن فایل را انجام دهید اما طور پیش فرض، دستور ls فایل های مخفی را نشان نمی دهد. در لینوکس، فایل مخفی به هر فایلی گفته می شود که با نقطه (.) شروع می شود.
برای نمایش همه فایل ها از جمله فایل های مخفی از گزینه -a استفاده کنید:
ls -la ~/
خروجی:
drwxr-x--- 10 linuxize linuxize 4096 Feb 12 16:28 .
drwxr-xr-x 18 linuxize linuxize 4096 Dec 26 09:21 ..
-rw------- 1 linuxize linuxize 1630 Nov 18 2017 .bash_history
drwxr-xr-x 2 linuxize linuxize 4096 Jul 20 2018 bin
drwxr-xr-x 2 linuxize linuxize 4096 Jul 20 2018 Desktop
drwxr-xr-x 4 linuxize linuxize 4096 Dec 12 2017 .npm
drwx------ 2 linuxize linuxize 4096 Mar 4 2018 .ssh
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، به طور پیش فرض، دستور ls فایل ها را به ترتیب حروف الفبا لیست می کند. گزینه sort-- به شما امکان می دهد خروجی را بر اساس پسوند، سایز، زمان و ورژن مرتب کنید. در این خصوص به لینک زیر می توانید مراجعه کنید و با سوئیچ ها و گزینه ها بیشتر آشنا شوید:
اگر می خواهید نتایج را به بصورت معکوس sort کنید دریافت کنید، از گزینه r- استفاده کنید. به عنوان مثال، برای مرتبسازی فایلها در دایرکتوری /var بر اساس زمان اصلاح یا modification time و نمایش sort بصورت معکوس، بصورت زیر از دستور ls استفاده کنید:
ls -ltr /var
شایان ذکر است که دستور ls کل فضای اشغال شده توسط محتویات دایرکتوری را نشان نمی دهد. برای بدست آوردن سایز یک دایرکتوری، از دستور du استفاده کنید. استفاده از سوئیچ R- در دستور ls محتویات ساب دایرکتوری ها را به صورت بازگشتی نمایش دهد:
ls -R
نمایش دیدگاه ها (0 دیدگاه)
دیدگاه خود را ثبت کنید: