اگر نگوییم اشاره به یک دوره خاص یا انگشت گذاشتن روی شخص و یا اشخاصی خاص به عنوان نقطه آغازروان شناسی بالینی کاری بس گمراه کننده و اشتباه است، باید بگوییم این کار بسی دشوار است . سابقه رشته روان شناسی بالینی را می توان به فلاسفه ای همچون تالس، بقراط یا ارسطو کشاند که قرن ها پیش از میلاد مسیح در مورد انسان ها و ماهیت تفکر ، احساس و آسیب شناسی فکر می کردند(شفرولازاروس،1952).


تا قبل از سال 1890 واقعا وجه تمایز چندانی بین تاریخ روان شناسی بالینی و تاریخ روان شناسی نابهنجاری یا به قول زیلبورگ و هنری 1941(روان شناسی) طبی دیده نمی شد. یکی از مهمترین شخصیت ها در این جنبش ، فیلیپ پینل پزشک فرانسوی بود. او که از ظلم ها و رفتارهای وحشیانه معمول در بیمارستان های روانی در قرن نوزدهم متحیر شده بود به ریاست تیمارستانی در بیختر و سپس سالپتریر رسید. فیلیپ پینل با مهربانی و انسانیت توانست در رشته ای بسیار خشن موفقیت های زیادی کسب کند و می توان کارهای پینل را نقطه عطفی در تحول و پیشرفت روان پزشکی، بهداشت روانی و در نهایت ، روان شناسی بالینی دانست.


در گاه شمار این مقاله به وقایع مهم حرفه روان شناسی بالینی اشاره می کنیم.
1892 تأسیس اولین درمانگاه روان شناسی امریکا
1896 تأسیس اولین درمانگاه ( روان شناسی ) توسط ویتمر
1909 تأسیس بخش روان شناسی بالینی در انجمن روان شناسی امریکا
1930 تأسیس \(\text{(psi chi)}\)
1935 تشکیل کمیته معیارهای آموزشی برای تعریف رشته روان شناسی بالینی در انجمن روانشناسی امریکا
1936 انتشار اولین کتاب درسی وان شناسی بالینی توسط لوتیت
\(1937\) تأسیس \(\text{(journal of consulting psychology)}\)
1945 تصویب اولین قانون صدور جواز در کنتیکت
1946 حمایت اداره رسیدگی به امور آسیب دیدگان جنگی و موسسه ملی بهداشت روانی از روانشناسی
1947 تأسیس هیئت ممتحنان روان شناسی حرفه ای برای تأیید صلاحیت متخصصان بالینی
1949 ارائه مدل دانشمند-متخصص در کنفرانس بولدر
1953 انتشار معیارهای اخلاقی توسط انجمن روانشناسی امریکا
1968 اجرای اولین دوره اعطای مدرک \(\text{(Psy.D)}\)
1981 انتشار نسخه تجدید نظر شده معیارهای اخلاقی
1988 تفرقه در انجمن روانشناسی امریکا که باعث تأسیس جامعه روان شناسی امریکا شد
1992 انتشار آخرین نسخه معیارهای اخلاقی
1995 تلاش انجمن روانشناسی امریکا برای اعطای امتیاز تجویز دارو به روانشناسان

پایگاه های قابل توجه وب