کودکانی را دیده اید که برای به دست آوردن تأیید و محبت دیگران و حتی دوستانشان حاضرند خودشان را به آب و آتش بزنند و توی دردسر بیندازند مبادا که توجه طرف مقابل را از دست بدهند یا تنها بمانند!


این کودکان دوست دارند دائماً به دیگران کمک کنند و برای این کار حاضرند حتی از خودشان هم بگذرند و هر سختی را به جان بخرند. آنها معمولاً نمی توانند به کسی نه بگویند و هر کاری می کنند تا آنچه که افراد مختلف از آنها خواسته اند انجام دهند. آنها به توجه و محبت دیگران نیاز شدیدی دارند و به شدت از تنها ماندن از سوی دیگران واهمه دارند. درواقع این کودکان مهرطلب هستند و معمولاً با افراد مهربان اشتباه گرفته می شوند، به شدت به دیگران وابسته اند و اعتماد به نفس پایینی دارند.

تیپ شخصیت مهر طلب

تیپ شخصیت مهر طلب اختلالی است که از پدر و مادر ناآگاه به فرزندشان رسیده است.البته والدین این کار را به صورت غیرعمد انجام داده اند که دلیل آن عدم آگاهی نسبت به نیازهای واقعی کودکشان و نداشتن شرایط پدر یا مادر شدن است. والدینی که فرزندشان را مهرطلب تربیت می کنند، از سلامت روانی لازم برای چنین مسئولیت بزرگی، برخوردار نبوده اند و از اطلاعات و آموزش های مناسب برای فرزندداری بی بهره بوده اند و همین ناآگاهی شان باعث شده که امروز فرزندشان برای نفس کشیدن هم نیازمند توجه، تأیید و مهر دیگران باشد.
کودک نمی تواند از زندگی لذت ببرد زیرا روانش آسیب دیده است، که از تربیت غلط و رفتارهای نادرست پدر و مادر او دنیا را مکان بدی می داند چون احساس می کند که خودش نیست که سبک زندگی اش را انتخاب می کند و خودش را نسبت به زندگی کنونی خود مسئول نمی داند. وقتی ما به عنوان پدر و مادر کودکمان را به هر دلیل و به خاطر هر کاری توبیخ می کنیم یا به ندرت کارهایش را تأیید می کنیم، این احساس را در او به وجود می آوریم که همه تقصیرها و اشتباهات به گردن اوست. در نتیجه او را دچار استرس می کنیم و به این ترتیب هر روز او را بیشتر به سمت چاه مهرطلبی هل می دهیم.
کودکان بخش مهمی از روز خود را در مدرسه می گذرانند و با مدیر و معلم و... در تماس مستقیم هستند. والدین باید به کودک بیاموزند که اگر کودک در مدرسه به دیگران محبت می کند نباید در مقابل، انتظار محبت داشته باشد یا محبت را گدایی کند. همچنین او باید دوست داشتن خود را یاد بگیرد و بیشتر به خودش تکیه کند و بداند که چطور نباید از نظر عاطفی به دیگران وابسته شود و دقیقاً به دلیل نبود این آموزش ها در جامعه و خانواده است که امروز شاهد شیوع بیش از حد مهرطلبی در اجتماع هستیم. معمولاً این کودکان با اینکه ضربه های روحی روانی شدیدی می خورند اما حاضر نیستند آن رابطه را از دست بدهند.
گاهی کودک با گریه از مدرسه به خانه آمده و دیگر دوست ندارد به مدرسه برود ، زمانی که علت را پرس و جو می کنید می بینید که کودک نتوانسته با دوستانش بازی کند ویا از طرف دوستانش ترد شده است. در این زمان والدین باید آگاه باشند که در رفتار کودک خود تغییراتی را بوجود آورند.بیشتر والدین در این موقعیت به کودک خود آموزش نادرستی می دهند به طور مثال می گویند تو هم به دوستت بی محلی کن، تو هم با دوستت بازی نکن .
والدین باید محبتی که از کودک دریغ شده را جدی گرفته و بیشتر به کودک خود توجه کنند ونقطه ضعف کودک راپیدا کنند و هرگز نقطه ضعف کودک را به روی او نیاورند چون کودک خیلی زود باور می کند و نمی تواند خودش را تغییر دهد. به یاد داشته باشید همیشه حتی اگر خسته و ناامید هستید، سعی کنید با کودک خود با مهربانی صحبت کنید. زمانی که کودکتان ناراحت است از او حمایت کرده و با مهربانی رفتار کنید. مهارت نه گفتن رابه کودک بیاموزید، به کودک آموزش دهید تا او بتواند نظرات و پیشنهادات خود را بدون ترس عنوان کند، باورهای مهر طلبانه کودک را تغییر دهید. باورهایی همچون: همه باید مرا دوست بدارند، باید مورد تأیید همه باشم، اگر مخالفت کنم مرا طرد می‌کنند و...
کودکان ذاتاً نامهربان نیستند. در واقع احساس همدلی و کمک در ذات کودکان وجود دارد. والدین، معلمان و دیگر بزرگسالان می توانند از این غرایز طبیعی استفاده کرده و به کودکان یاد بدهند که احساسات دیگران را در نظر گرفته و مهربانی و محبت را به آنها آموزش دهند. مهربان بودن به کودک کمک خواهد کرد که به فردی شاد و دوست داشتنی تبدیل شود.