تنوین نون ساکن است که در آخر کلمات عربی تلفّظ شود ولی نوشته نگردد و بجای آن بر روی حروف (منوّن) دو پیش یا دو زبر یا دو زیر گذارند : دفعةً، بغتةً، نسبتةً .





تنوین مفتوح را بصورت الف نویسند : عالماً، اتّفاقاً، دائماً، رسماً

مگر در جائیکه کلمه به تاء (مدوّره) با همزه ختم شده باشد :

1 - : عجالتةً، ندرةً، مصلحةً، خفیةً، عادةً .
2 - : ابتداءً، انتهاءً، اقتداءً .

در کلمۀ (موقّت) و مانند آن که تاء آخر کلمه اصلی است و آنرا مدوّر ننویسند با الف نوشته شود : موقّتاً .

تنوین مخصوص کلماتی است که از زبان عرب گرفته شده و در زبان فارسی بکار رفته پس هر گاه کلمات فارسی را با تنوین ذکر کنند نادرستُ اجتناب از آن واجب است : زیاناً، جاناً، ناچاراً

---

آموزش قبلی : آموزش دستور زبان فارسی : تبدیل حروف بیکدیگر

---

آموزش بعدی : آموزش دستور زبان فارسی : اسم - اسم عام، اسم خاص