خوش آموز درخت تو گر بار دانش بگیرد، به زیر آوری چرخ نیلوفری را
آموزش دستور زبان فارسی : اسم - اسم عام، اسم خاص
این کتاب شامل دو بخش و یک خاتمه است : بخش نخست : (کلمات نُه گانه) بخش دوم : (جمله) . خاتمه : پساوند
بخش نخست : کلمات نُه گانه
چنانکه سابقاً بدان اشاره کردیم سخنان ما مرکب از کلمات باشد. و کلماتی که در سخن گفتن بکار میرود و مطالب ما بوسیلۀ آن بیان میشود نُه قسم است :
1. اسم، 2. صفت، 3. کنایه، 4. عدد، 5. فصل، 6. قید، 7. حرف اضافه، 8. حرف ربط، 9. صوت
کلمات فوق را اجزاء نُه گانه سخن گویند و بترتیب در نه فصل بیان خواهند شد.
اسم یا (نام) کلمه ایست که بدان مردم یا جانور یا چیز را نامند و معین نمایند :
1. مرد، زن، پدر، مادر، رستم، سهراب، برادر، خواهر.
2. اسب، شتر، مرغ، ماهی، زاغ، مورچهف مگس، کبوتر
3. خانه، لانه، جامه، سنگ، خامه، خوبی، بدی، گنج
اسم عام یا (اسم جنس) آنست که مابین افراد همجنس مشترکست و بر هر یک از آنها دلالت کند : مرد، پسر، اسب، باغ، درخت، رخت.
اسم خاص یا (اسم عَلَم) آنست که بر فردی مخصوص و معیّن دلالت کند : حسن، اسفندیار، رستم، مهرداد، تبریز، شیراز، البرز، دماوند، سهند، شبدیز، رخش.
اسم خاص را جمع بستن نشاید و روا نباشد مگر در جائیکه مقصود از آن مانند و نوع باشد : ایران در کنار خود فردوسیها و سعدیها و حافظها پرورده است. که مقصود همانند و نوع فردوسی و سعدی و حافظ است و درین صورت در حکم اسم عام است و به (ها) جمع بسته میشود.
این نوع جمع بستن از اروپائی تقلید شده و در زبان فارسی در این گونه موارد میگفتند : امثال سعدی و حافظ
آموزش قبلی : آموزش دستور زبان فارسی : تنوین
آموزش بعدی : آموزش دستور زبان فارسی : اسم ذات ، اسم معنی - اسم جمع
بخش نخست : کلمات نُه گانه
چنانکه سابقاً بدان اشاره کردیم سخنان ما مرکب از کلمات باشد. و کلماتی که در سخن گفتن بکار میرود و مطالب ما بوسیلۀ آن بیان میشود نُه قسم است :
1. اسم، 2. صفت، 3. کنایه، 4. عدد، 5. فصل، 6. قید، 7. حرف اضافه، 8. حرف ربط، 9. صوت
کلمات فوق را اجزاء نُه گانه سخن گویند و بترتیب در نه فصل بیان خواهند شد.
(فصل اول - اسم)
اسم یا (نام) کلمه ایست که بدان مردم یا جانور یا چیز را نامند و معین نمایند :
1. مرد، زن، پدر، مادر، رستم، سهراب، برادر، خواهر.
2. اسب، شتر، مرغ، ماهی، زاغ، مورچهف مگس، کبوتر
3. خانه، لانه، جامه، سنگ، خامه، خوبی، بدی، گنج
اسم عام - اسم خاص
اسم عام یا (اسم جنس) آنست که مابین افراد همجنس مشترکست و بر هر یک از آنها دلالت کند : مرد، پسر، اسب، باغ، درخت، رخت.
اسم خاص یا (اسم عَلَم) آنست که بر فردی مخصوص و معیّن دلالت کند : حسن، اسفندیار، رستم، مهرداد، تبریز، شیراز، البرز، دماوند، سهند، شبدیز، رخش.
اسم خاص را جمع بستن نشاید و روا نباشد مگر در جائیکه مقصود از آن مانند و نوع باشد : ایران در کنار خود فردوسیها و سعدیها و حافظها پرورده است. که مقصود همانند و نوع فردوسی و سعدی و حافظ است و درین صورت در حکم اسم عام است و به (ها) جمع بسته میشود.
این نوع جمع بستن از اروپائی تقلید شده و در زبان فارسی در این گونه موارد میگفتند : امثال سعدی و حافظ
آموزش قبلی : آموزش دستور زبان فارسی : تنوین
آموزش بعدی : آموزش دستور زبان فارسی : اسم ذات ، اسم معنی - اسم جمع
دسته بندی مطالب خوش آموز
نمایش دیدگاه ها (0 دیدگاه)
دیدگاه خود را ثبت کنید: