همۀ آن لذتی که از سیگار کشیدن می برید، به دلیل خاتمه یافتن اشتیاق کشیدن است، حال این اشتیاق از بابت اشتیاق نامحسوس به نیکوتین به صورت فیریکی باشد و یا اینکه شکنجۀ ذهنی از بابت اینکه اجازه ندارید محل خارش را بخارانید. سیگارها خودشان کثیفی و سم هستند. به همین دلیل است که شما از توهم لذت بردن از آنها تنها زمانی رنج می برید که مدتی از آن دور مانده باشید. درست مانند یک گرسنه یا تشنه، هر چقدر بیشتر از نبود آن رنج بکشید، وقتی در نهایت به آن برسید لذت بیشتری را احساس خواهید کرد. افراد سیگاری به اشتباه این باور را دارند که سیگار یک عادت است. آنها با خودشان فکر می کنند: "اگر من فقط بتوانم آن را در سطح خاصی نگهدارم و یا اینکه فقط در مناسبتهای خاص سیگار بکشم، بدن و ذهن من این وضعیت را خواهد پذیرفت. سپس می توانم سیگار کشیدنم را در همان سطح نگهدارم، و حتی امیدوارم که مصرفش را کمتر هم بکنم."





این را در ذهنتان روشن سازید: عادتی وجود ندارد. سیگار کشیدن یک اعتیاد به مخدر است. گرایش طبیعی اینست که سعی خواهید کرد دردهای ناشی از کمبود نیکوتین را برطرف کنید، و نه اینکه آنها را تحمل کنید. حتی اگر بتوانید آن را در همین سطحی که مد نظر دارید کنترل کنید، شما مجبور خواهید شد تا از این ارادۀ قوی و تحمل مشقت برای تمامی طول عمرتان استفاده کنید، همینطور که بدن شما در برابر مخدر ایمن تر گردد، شما مخدر بیشتر و بیشتری را نیاز خواهید داشت، و نه کمتر و کمتر. همچنانکه مخدر شروع به تخریب شما به صورت فیزیکی و ذهنی می کند، به نحوی که به تدریج سیستم عصبی شما را مختل می کند، اعتماد به نفس و شجاعت شما را از بین می برد، بنابراین شما به طور فزاینده ای از مقاومت کردن در برابر فواصل بین سیگارها ناتوان خواهید شد. به همین دلیل است که در روزهای اول ما می توانیم آن را بکشیم یا رها کنیم. اگر سرما بخوریم دیگر نمی کشیم. به همین دلیل است که چرا شخصی مثل من که هرگز از توهم لذت بردن از سیگار رنج نمی برد نیز تبدیل به یک سیگاری زنجیره ای می شود، حتی اگر از تک تک هر کدام از آن سیگارها به صورت فیزیکی شکنجه بکشد.

به آن زن حسادت نکنید. وقتی شما هر دوازده ساعت یکبار، یک نخ سیگار می کشید، به نظر می رسد که سیگار با ارزش ترین چیز روی کرۀ زمین باشد. برای 12 سال تمام، زن بیچاره، در وسط یک بازی طناب کشی بوده است. او از ترک سیگار ناتوان بوده است، در عین حال از افزایش مصرفش نیز وحشت داشته است، چرا که می ترسیده مثل والدینش سرطان ریه بگیرد. برای همین در تک تک آن روزها برای مدت 23 ساعت و 10 دقیقه، او مجبور بوده است که با وسوسه مبارزه کند. این کاری که او کرده است، ارادۀ عظیم و وحشتناکی نیاز دارد، و همانطور هم که در ابتدا گفتم، این موارد بسیار نادر هستند. اما در نهایت اشکش در آمد. فقط به این مساله منطقی بنگرید: آیا در سیگار کشیدن یک لذت به صورت ذاتی وجود دارد یا خیر؟ اگر وجود دارد، چه کسی دوست دارد تا یک ساعت، یک روز و یا حتی یک هفته برای سیگار بعدی صبر کند؟ چرا در این اوقات میانی خودتان را از لذت محروم می کنید؟ اگر هیچ لذت ذاتی در آن وجود ندارد، چرا خودتان را اذیت می کنید تا آن سیگارها را بکشید؟

ادامۀ فصل 25 در بخش بعدی ...

---

قبلی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 25 . سیگاری های گاه به گاه، نوجوانان، غیر سیگاری ها (4)

---

بعدی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 25 . سیگاری های گاه به گاه، نوجوانان، غیر سیگاری ها (6)