زمانی که هارد دیسکی را روی سیستم قرار می دهید، آن را به یکی از پیکربندی های MBR یا همان Master Boot Record و یا GPT یا همان GUID Partition Table تنظیم می کنید. در این پست تصمیم داریم با شما دوستان در مورد این دو نوع ساختار صحبت کنیم. مطمئنا شما که به این پست وارد شده اید بارها واژه MBR یا GPT را شنیده اید و امروز با هم تفاوت این دو نوع ساختار را بررسی می کنیم.


GPT مزایای بسیار زیادی را همراه خود دارد اما MBR هنوز سازگاری بیشتری داشته و در اغلب موارد همچنان نیاز است. GPT یک استاندارد مختص ویندوز نیست و سیستم عامل های دیگری مانند MAC Os یا لینوکس می تواند از GPT استفاده کند.


پارتیشن استایل تعیین کننده نحوه ذخیره سازی و ساختار اطلاعات در آن است. اگر دیسکی را روی سیستم قرار داده اید و روی آن سیستم عامل نصب کرده باشید و یا هارد دیسک مورد نظر را پارتیشن کرده باشید، با GPT یا MBR مواجه شده اید چون قبل از پارتیشن بندی حتما باید GPT یا MBR بودن دیسک را تعیین کنید. GPT استاندارد جدید بوده و به تدریج جایگزین MBR می شود.
MBR مخفف عبارت Master Boot Record بوده و GPT هم GUID Partition Table می باشد و هر دو پارتیشن استایل(Partition Style) برای هارد دیسک ها، SSD ها، دستگاه های قابل جابجایی(نظیر هارد اکسترنال)هستند. MBR و GPT نحوه ایجاد و سازماندهی پارتیشن ها روی هارد دیسک مدیریت می کنند اما از جنبه های مختلف با یکدیگر متفاوت هستند.

GPT و MBR چیست؟

همانطور که بالاتر هم گفته و شما هم مطمئنا از این موضوع مطلع هستید، قبل از اینکه بتوانید از دیسک استفاده کنید، ابتدا باید آن را پارتیشن بندی کنید. این اطلاعات شامل جایی است که پارتیشن ها استارت و شروع می شوند، بنابراین سیستم عامل شما می داند که کدام Sector ها به پارتیشن ها تعلق داشته و اینکه کدام پارتیشن Bootable است. به همین دلیل است که قبل از ایجاد پارتیشن بر روی یک هارد باید GPT یا MBR بودن آن را تعیین کنید.

محدودیت MBR

MBR برای اولین بار در سال 1983 با IBM PC DOS 2.0 معرفی شد. MBR مخفف عبارت Master Boot Record است زیرا MBR یک boot sector مخصوصی است که ابتدای یک درایو جای دارد. این MBR حاوی یک Boot Loader برای سیستم عامل نصب شده و اطلاعات مربوط به پارتیشن های منطقی هارد است. همین boot loader که صحبت آن شد، بخش کوچکی از کد است که عموما boot loader بزرگتر را از یک پارتیشن دیگر بر روی درایو Load می کند. اگر ویندوز از قبل نصب شده باشد، بخش اولیه boot loader ویندوز همانجا است(درایو ویندوز) و اگر MBR شما overwritte شده باشد ممکن است ویندوز لود نشود و به همین دلیل مجبور به Reapir کردن آن شوید. اگر هم از قبل لینوکس نصب کرده باشید، GRUB boot loade به طور معمول در MBR قرار خواهد گرفت. MBR محدودیت هایی را هم دارد برای شروع، MBR تنها با دیسک های 2 ترابایتی فقط کار می کند و همچنین تنها تا چهار پارتیشن اصلی را پشتیبانی می کند و در صورتی که درصدد ایجاد پارتیشن های بیشتر باشید باید extended partition ایجاد کرده و Volume یا پارتیشن های منطقی خود را داخل آن بسازید(که با رنگ سبز در Disk management ویندوز نشان داده می شود).

مزایای GPT

GPT مخفف عبارت GUID Partition Table است که استاندارد جدیدی است که به تدریج جایگزین MBR می شود. GPT همراه با UEFI است(یعنی UEFI آن را پشتیبانی می کند) و اگر اطلاع داشته باشید، UEFI یک Firmware پیشرفته تری است که در سیستم های جدید جایگزین Bios شده است. GUID Partition Table به این دلیل این نام را دارد چون هر پارتیشن در روی هارد سیستم شما دارای یک شناسه منحصر به فرد و Unique در جهان است . ساختار GPT محدودیت های ساختار MBR را ندارد. درایوهایی که بر پایه GPT هستند، می توانند بسته به محدودیت های سیستم عامل و فایل سیستم، حجم های بزرگی داشته باشند. GPT این امکان را فراهم می کند که تقریبا به تعداد نامحدود پارتیشن داشته باشید و بسازید و اینجا محدودیت متوجه سیستم عامل خواهد شد. مثلا سیستم عامل ویندوز تا 128 پارتیشن را در دیسکی که ساختار GPT دارد را پشتیبانی می کند و در نتیجه نیاز به extended partition ندارید. در دیسکی که MBR است، اطلاعات پارتیشن بندی و بوت در یک مکان ذخیره می شود. اگر این داده ها Overwritte شده یا خراب شوند، با مشکل مواجه خواهید شد. در مقابل،GPT چندین نسخه از این داده ها را در دیسک ذخیره می کند، پس در برابر خرابی و این مشکلات MBR قوی تر عمل می کند.
GPT حتی مقادیر cyclic redundancy check یا CRC را چک می کند تا اطمینان حاصل کند که اطلاعات دست نخورده است. اگر داده خراب شود، GPT می تواند مشکل را متوجه شود و تلاش کند تا اطلاعات آسیب دیده را از محل دیگری در دیسک بازیابی کند. MBR هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا داده های آن خراب شده باشد، ندارد و فقط شما زمانی متوجه مشکل می شوید که مثلا فرآیند بوت سیستم دچار مشکل و ارور می شود.

Compatibility

ویندوز فقط می تواند از GPT بر روی کامپیوترهایی که دارای UEFI هستند و نسخه های 64 بیتی ویندوز 10، 8، 7، ویستا و نسخه های سرور مربوطه را اجرا می کنند، بوت شود. تمام نسخه های ویندوز 10، 8، 7 و Vista می توانند در درایوهای GPT اجرا شوند و از آن برای اطلاعات استفاده کنند اما در سیستم هایی که فاقد UEFI است نمی توانند بوت شوند. دیگر سیستم عامل های مدرن نیز می توانند از GPT استفاده کنند. لینوکس دارای پشتیبانی built-in از GPT است. شما احتمالا می خواهید از GPT هنگام نصب دیسک جدید و قبل از پارتیشن بندی استفاده کنید، بسیار هم خوب است چون این یک استاندارد مدرن و قوی است که تمام کامپیوتر ها به سوی آن حرکت می کنند. ولی چنانچه سیستم قدیمی دارید که از UEFI پشتیبانی نمی کند و همچنان فقط BIOS را در خود دارد، نیاز است که برای سازگاری همچنان از ساختار MBR استفاده کنید.