خوش آموز درخت تو گر بار دانش بگیرد، به زیر آوری چرخ نیلوفری را
توهم لبنیات
غذای محبوب تمامی پستانداران، شیر مادرشان می باشد. شیر مادرشان شامل تمامی ویتامین ها و مواد مغذی مورد نیاز آنها می باشد و ما آن را زیر سوال نمی بریم. ما هیچ تلاشی نمی کنیم تا غذای مصرفی آنها را تغییر بدهیم یا اینکه آن را با مکمل هایی همچون ویتامین های افزودنی کامل تر کنیم. ما این را به رسمیت می شناسیم که آن بچه دقیقاً غذایی را که طبیعت برایش مهیا کرده است، مصرف می کند.
هنگامی که می گوییم هر حیوانی پستان مادرش را می مکد، این شامل گوساله، بره، بچه گربه، یا تولۀ سگ می شود، ما به طور غریزی به تندرستی علاقه داریم. اگر شیر غذای طبیعی است که شامل تمامی مواد مغذی مورد نیاز ما می باشد، مطمئناً اینکه بخواهیم در طول سرتاسر عمرمان از آن بهره مند باشیم، چیزی منطقی است.
وقتی که کودک بودم، شیر یکی از اصلی ترین چیزها در خانوادۀ ما بود. هر روز توسط مرد شیر فروش برای ما ارسال می شد، وقتی که از مدرسه بر می گشتم یک لیوان شیر سرد به من می دادند، و اگر احساس ضعف می کردم یا خوابم نمی برد، یک لیوان شیرگرم همراه با یک قاشق عسل که در آن حل می کردند، به من می خوراندند. به ما می گفتند که شیر اکسیر زندگی است. برای اینکه با این جنبه از شستشوی مغزی مقابله کنم، نیاز به مهارت زیادی داشتم. اخیراً آسیب واقعی که حاصل مصرف روزانۀ محصولات لبنی می شود برای ما آشکار شده است. مصرف روزانۀ محصولات لبنی منجر به بیماری های قلبی و دیابت می شود، و اگزما، تب یونجه، آسم، و پوکی استخوان را نیز تشدید می کند.
یادتان باشد، کودک آن غذایی را که دقیقاً برایش طراحی شده است دریافت می کند. شیر هر پستانداری به صورت ویژه همراه با تعادل خاصی از ویتامین ها، آهن، کلسیم، و سایر مواد مغذی که آن شیرخوار نیاز دارد، طراحی شده است و شیر هر حیوانی فرمول خاص خودش را دارد. شما نمی توانید به یک بچۀ انسان شیر گاو بدهید. شیر هر حیوان متفاوت است.
شیر فقط برای بچه ها طراحی شده است. آیا هیچ حیوان دیگری را می شناسید که در دوران بزرگسالی اش نیز به خوردن شیر مادرش ادامه دهد، البته به غیر از انسان و حیوانات اهلی انسانها که به زور توسط انسانها به آنها غذا خورانده می شود. من که نمی شناسم. حتی گاوها اینطور نیستند! از این گذشته، ما حتی به خوردن شیر خودمان هم ادامه نمی دهیم که مخصوص ما و متناسب ما بوده است، بلکه به مصرف شیر گونۀ دیگری می پردازیم!
شاید مصرف لبنیات آسانتر از مصرف گوشت باشد، اما هضم آن برای بدن ما خیلی دشوار است. این به خاطر لاکتوز است که یک مادۀ مشترک در تمامی محصولات شیر می باشد. برای هضم لاکتوز، نیاز به آنزیمی با نام لاکتاز است که می تواند لاکتوز را هضم کند، این آنزیم فقط زمانی که نوزاد هستیم در بدن ما وجود دارد و بواسطۀ آن می توانیم شیر مادرمان را هضم کنیم. وقتی که رشد می کنیم دیگر بدن ما این آنزیم را تولید نمی کند. این بوضوح نشان می دهد که اصلاً قرار نبوده ما در بزرگسالی به مصرف شیر ادامه بدهیم و اساساً اینگونه طراحی نشده ایم. آنزیمی با نام رنت (مایۀ پنیر)، از معدۀ پستانداران استخراج می شود، که ما از آن در تولید بیشتر پنیرها برای انعقاد (بسته شدن) شیر استفاده می کنیم. هنگامی که پنیر می خوریم، در واقع یک محصول گوشتی را می خوریم.
هنگامی که می گوییم هر حیوانی پستان مادرش را می مکد، این شامل گوساله، بره، بچه گربه، یا تولۀ سگ می شود، ما به طور غریزی به تندرستی علاقه داریم. اگر شیر غذای طبیعی است که شامل تمامی مواد مغذی مورد نیاز ما می باشد، مطمئناً اینکه بخواهیم در طول سرتاسر عمرمان از آن بهره مند باشیم، چیزی منطقی است.
وقتی که کودک بودم، شیر یکی از اصلی ترین چیزها در خانوادۀ ما بود. هر روز توسط مرد شیر فروش برای ما ارسال می شد، وقتی که از مدرسه بر می گشتم یک لیوان شیر سرد به من می دادند، و اگر احساس ضعف می کردم یا خوابم نمی برد، یک لیوان شیرگرم همراه با یک قاشق عسل که در آن حل می کردند، به من می خوراندند. به ما می گفتند که شیر اکسیر زندگی است. برای اینکه با این جنبه از شستشوی مغزی مقابله کنم، نیاز به مهارت زیادی داشتم. اخیراً آسیب واقعی که حاصل مصرف روزانۀ محصولات لبنی می شود برای ما آشکار شده است. مصرف روزانۀ محصولات لبنی منجر به بیماری های قلبی و دیابت می شود، و اگزما، تب یونجه، آسم، و پوکی استخوان را نیز تشدید می کند.
یادتان باشد، کودک آن غذایی را که دقیقاً برایش طراحی شده است دریافت می کند. شیر هر پستانداری به صورت ویژه همراه با تعادل خاصی از ویتامین ها، آهن، کلسیم، و سایر مواد مغذی که آن شیرخوار نیاز دارد، طراحی شده است و شیر هر حیوانی فرمول خاص خودش را دارد. شما نمی توانید به یک بچۀ انسان شیر گاو بدهید. شیر هر حیوان متفاوت است.
شیر فقط برای بچه ها طراحی شده است. آیا هیچ حیوان دیگری را می شناسید که در دوران بزرگسالی اش نیز به خوردن شیر مادرش ادامه دهد، البته به غیر از انسان و حیوانات اهلی انسانها که به زور توسط انسانها به آنها غذا خورانده می شود. من که نمی شناسم. حتی گاوها اینطور نیستند! از این گذشته، ما حتی به خوردن شیر خودمان هم ادامه نمی دهیم که مخصوص ما و متناسب ما بوده است، بلکه به مصرف شیر گونۀ دیگری می پردازیم!
شاید مصرف لبنیات آسانتر از مصرف گوشت باشد، اما هضم آن برای بدن ما خیلی دشوار است. این به خاطر لاکتوز است که یک مادۀ مشترک در تمامی محصولات شیر می باشد. برای هضم لاکتوز، نیاز به آنزیمی با نام لاکتاز است که می تواند لاکتوز را هضم کند، این آنزیم فقط زمانی که نوزاد هستیم در بدن ما وجود دارد و بواسطۀ آن می توانیم شیر مادرمان را هضم کنیم. وقتی که رشد می کنیم دیگر بدن ما این آنزیم را تولید نمی کند. این بوضوح نشان می دهد که اصلاً قرار نبوده ما در بزرگسالی به مصرف شیر ادامه بدهیم و اساساً اینگونه طراحی نشده ایم. آنزیمی با نام رنت (مایۀ پنیر)، از معدۀ پستانداران استخراج می شود، که ما از آن در تولید بیشتر پنیرها برای انعقاد (بسته شدن) شیر استفاده می کنیم. هنگامی که پنیر می خوریم، در واقع یک محصول گوشتی را می خوریم.
نمایش دیدگاه ها (0 دیدگاه)
دیدگاه خود را ثبت کنید: