حقیقت زیبا اینست که آنها می توانند این کار را بکنند، مشروط بر اینکه دامی را که در آن گیر افتاده اند را درک کنند و دستورالعمل های مرا دنبال کنند. شما هم اکنون می دانید که دلیل پُرخوری مصرف غذاهای نادرست می باشد. هنگامی که غذاهای درست را می خورید، حسگر شما، اندازه گیر داخلی بدنتان، و دستگاه گوارشتان همگی همانطور که باید کار می کنند و مواد مغذی گرسنگی شما را برآورده می سازند. شکر فرآوری شده جزء غذاهای محبوب ما نمی باشد و منجر به پرخوری می شود. دلیل اینکه شکر فرآوری شده منجر به پرخوری می شود فقط این نیست که گرسنگی شما را برطرف نمی کند بلکه علاوه بر آن به این دلیل است که یک مادۀ اعتیاد آور است و به محض اینکه بدن شما را ترک می کند شما در تلاشید تا جای خالی آن را بیشتر و بیشتر پُر کنید. با این حال، این مادۀ مخدر آن جای خالی را پر نمی کند، بلکه دلیل ایجاد آن جای خالی خودش است.





همانند تمامی موادهای اعتیاد آور دیگر، این خُماری فیزیکی ناشی از شکر فرآوری شده نیست که شما را در دام می اندازد، بلکه مسأله شستشوی مغزی آن است.

از سنین پایین ما را به سمتی هدایت کرده اند که باور کنیم در غذاهای شیرین چیز خاصی وجود دارد: "اگر غذاتو بخوری، می تونی دسر بخوری." طبیعی است که ما دسر را به عنوان یک چیز خاص در نظر بگیریم. این توهم در بزرگسالی هم ادامه می یابد و توسط اطرافیان ما که خودشان هم شستشوی مغزی شده اند تا باور کنند که کیک یا یک جعبه شکلات شادی می آورد، تقویت می شود، در واقع آن چیزهای شکردار یک حس خالی بودن، و میل شدید به مصرف بیشتر و در ادامه اش مشکلات وزن را به همراه دارند.

به ما آموخته اند که برجسته ترین قسمت یک جشن، کیک آن است. هنگامی که درک کردید این همراهی با سایرین و رویدادها هستند که لذت بخشند و نه غذاهای مملو از شکر، درخواهید یافت که می توانید به مهمانی ها و سایر کارها بپردازید و با این وجود بازهم اوقات لذتبخشی داشته باشید، بدون اینکه کیک، بیسکوئیت ها و پودینگ ها را لمس کنید و حتی بدون اینکه ذره ای برای آنها دلتنگ شوید. برعکس شما قادر خواهید بود تا با این واقعیت شاد باشید که مجبور نیستید آن توده های غیرقابل هضم، و آشغال های چربی ساز را بخورید.


شکر طبیعی موجود در غذاهای غیرفرآوری شده مانند میوه ها، به سادگی هضم می گردند و همانند سایر مواد مغذی در کل بدن سفر می کنند و آن را تغذیه می کنند. شکر در شکل طبیعی اش، مهمترین سوخت ذهن شما می باشد. هنگامی که میوه می خورید، شکر طبیعی، که فروکتوز نام دارد، که با فیبر و آب ترکیب شده است وارد بدن شما می شود. این رفتار گلوکز مورد نیاز برای کار کردن مغز شما را فراهم می آورد. نتیجۀ این فرآیند آزاد شدن تدریجی انرژی است. شکر فرآوری شده یک سم است. انسولین هورمونی است که گلوکز را در بدن شما تنظیم می کند. شکر فرآوری شده منجر می شود تا انسولین اضافی در معدۀ شما ترشح شود که دستگاه گوارش شما را به اشتباه می اندازد، و آن را در تجزیۀ سایر غذاها ناتوان می سازد و نتیجه اش این می شود که آنها را به چربی تبدیل می کند.