مورخان معتقدند که اولین سیستم اعداد هم زمان با ایجاد کشاورزی و داد و ستد شکل گرفت. قبل از آن، مردم در دوران ماقبل تاریخ و در جوامع شکارچی-جمع کننده، تا حدود زیادی راضی شده بودند که دسته هایی از چیزها را تحت عناوین "خیلی زیاد" یا "کمی" شناسایی کنند.





اما همینطور که کشاورزی توسعه می یافت و داد و ستد بین جوامع آغاز می شد، دقت بیشتری مورد نیاز بود. بنابراین مردم شروع به استفاده از سنگ ها، نشانه گذاری روی خاک رس، و اشیاء مشابه دیگر برای ردیابی بزها، گوسفندان، روغن، دانه ها و سایر کالاهایی که در اختیار داشتند، نمودند. این نشانه ها می توانستند در مبادلات یک به یک به نمایندگی از اشیاء اصلی، مورد مبادله قرار بگیرند.

بالاخره، داد و ستد کنندگان متوجه شدند که می توانند به جای استفاده از نشانه ها، تصاویری را بکشند. آن تصاویر در نهایت منجر به سیستم های چوب خطی شدند. آن مردم خواه بدانند و خواه ندانند، در نهایت تلاشهای آنها برای ردیابی کالاهایشان بود که منجر به اختراع چیزی به نام اعداد شد.

در طول دورانها، بابلی ها، مصری ها، یونانی ها، رومی ها، مایاها، اعراب و چینی ها همگی سیستم های خودشان را برای نوشتن اعداد اختراع کردند.

اگرچه اعداد رومی بدلیل گسترش امپراتوری روم در اروپا و بخش هایی از آسیا و آفریقا، انتشار بیشتری یافت، بعدها مشخص شد سیستم بسیار پیشرفته تری که اعراب اختراع کرده بودند، خیلی کاربردی تر و مفیدتر است. سیستم شمارش فعلی خودمان، اعداد هند و عربی (Hindu-Arabic numbers) که اعداد دهدهی (decimal) نیز نامیده می شوند، در واقع مشتق شده از اعداد عربی می باشند.