این شباهت سیگار کشیدن به غذا خوردن باعث می شود تا افراد سیگاری فریب بخورند و باور کنند که در هنگام سیگار کشیدن لذت دریافت می کنند. برای برخی سیگاری ها درک اینکه واقعاً از سیگار کشیدن لذت نمی برند بسیار دشوار است. بعضی استدلال می کنند: "چطور می توانی بگویی لذتی ندارد؟ وقتی من سیگار را روشن می کنم احساس آرامش بیشتری نسبت به قبل می کنم."





اگر چه غذا خوردن و سیگار کشیدن بسیار شبیه یکدیگر هستند. در واقع دقیقاً مخالف یکدیگرند:

1. شما غذا می خورید تا زنده بمانید و بیشتر عمر کنید، در حالی که سیگار کشیدن زندگی شما را کوتاه می کند.
   
2. غذا واقعاً مزه خوبی می دهد، و غذا خوردن یک تجربه واقعاً دلپذیر است که می تواند برای ما ایجاد لذت واقعی بکند، در حالی که سیگار کشیدن باعث می شود تا دودهای ناپاک و بخارهای سمی را وارد ریه مان بکنیم.
   
3. غذا خوردن ایجاد گرسنگی نمی کند و واقعاً گرسنگی را تسکین می دهد، در حالی که اولین سیگار اشتیاق به نیکوتین را بیشتر می کند و ما سراغ سیگار دوم می رویم، و هرگز این درد را تسکین نمی دهد، و شما باید تا آخر عمرتان از این درد رنج ببرید.
   

این یک لحظه مناسب است تا طلسم افسانه دیگری در مورد سیگار را نیز باطل کنیم که می گوید سیگار کشیدن یک عادت است. آیا غذا خوردن یک عادت است؟ اگر فکر می کنید یک عادت است سعی کنید تا از آن دست بکشید. نه، اگر بخواهیم غذا خوردن را یک عادت بدانیم مثل این می ماند که بخواهیم بگوییم نفس کشیدن هم یک عادت است. هر دوی اینها برای زنده ماندن ضروری هستند. درست است که افراد مختلف عادت دارند در زمانهای متفاوتی گرسنگی شان را برطرف کنند و یا از غذاهای متفاوتی استفاده کنند. اما خودِ غذا خوردن یک عادت نمی باشد. سیگار کشیدن هم همینطور است. تنها دلیلی که یک فرد سیگاری، سیگاری را روشن می کند اینست که سعی دارد تا حس فقدان و نا امنی را که نتیجه سیگار قبلی است پر کند. درست است که سیگاری های مختلف عادت دارند که در زمانهای متفاوتی نیازشان به سیگار را برطرف کنند، اما خود سیگار کشیدن یک عادت نمی باشد.

هر چند که سیگار کشیدن یک عادت نمی باشد، اما از آنجا که معمولاً در جامعه بارها به این اسم اشاره می کنند و می گویند "عادت سیگار کشیدن"، برای راحتی، در این کتاب، من نیز ممکن است جاهایی آن را با عنوان عادت ذکر کنم. با این حال آگاه باشید که به هیچ وجه سیگار کشیدن یک عادت نمی باشد، و تنها می توان آن را "اعتیاد به نیکوتین" قلمداد کرد، نه بیشتر و نه کمتر!

هنگامی که سیگار کشیدن را آغاز می کنیم، خودمان را مجبور می کنیم تا از عهدۀ آن بر آییم. قبل از اینکه این را بدانیم، ما نه تنها سیگار را به صورت منظم می خریم، بلکه مجبور هستیم تا همیشه آن را داشته باشیم. اگر این کار را نکنیم وحشت شروع می شود، و همینطور که در طول زندگی پیش می رویم تمایل پیدا می کنیم تا بیشتر و بیشتر سیگار بکشیم.

این مساله به این دلیل است که درست مشابه هر دارویِ دیگر بدن ما سعی می کند تا در برابر آن خودش را مصون کند، و اثرات نیکوتین را خنثی کند، و ما نیز مجبوریم برای برطرف کردن نیاز نیکوتین مصرفمان را بالاتر ببریم. بعد از اینکه مدت کوتاهی دست از سیگار کشیدن بر می داریم، سیگار درد های ترک را ظاهر می کند و به محض اینکه سیگاری را روشن می کنیم احساس بهتری نسبت به لحظاتی قبل از آن به ما دست می دهد. اما در نهایت شما از یک فرد غیر سیگاری عصبی تر و نا آرام تر هستید، حتی در هنگامی که سیگاری را روشن در دست دارید. این کار مسخره حتی از پوشیدن کفش های تنگ هم مسخره تر است، چرا که در مورد کفش تنگ با در آوردن کفش مشکل شما حل می شود اما در مورد سیگار همین که در طول زندگی تان پیش می روید حتی با وجود در آوردن آن کفش های تنگ سیگار، باز هم ناراحتی شما افزایش می یابد.

ادامه فصل 6 در بخش بعدی ...

---

قبلی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 6 . اعتیاد به نیکوتین (3)

---

بعدی : ترجمۀ کتاب روش ساده ترک سیگار نوشتۀ آلن کار : فصل 6 . اعتیاد به نیکوتین (5)