ما حیوانات را پرورش می دهیم زیرا آنها را به عنوان یک منبع حیاتی غذا در نظر می گیریم، اما ما طوری طراحی نشده ایم که حیوانات یا محصولات حیوانی را بخوریم. غذاهایی که از حیوانات بدست می آوریم، گوشت، لبنیات، و تخم مرغ، از طریق یک کمپین طولانی مدت و قدرتمند شستشوی مغزی به ما فروخته می شوند. منظور من از گوشت، گوشت همۀ حیوانات است، ماهی و غذاهای دریایی، و منظور من از لبنیات، شیر و تمام محصولات مرتبط با آن است. این غذاها به عنوان منبع مواد مغذی زندگی بخش و به عنوان چیزی حیاتی برای سلامتی و قوی بودن ما معرفی می شوند.





کباب سنتی یکشنبه ها یک غذای خاص در طول هفته است. ما کریسمس و روز شکرگذاری را با یک بوقلمون جشن می گیریم. عید پاک به معنای یک برۀ جوان با سُس نعنا بر روی آن است، و همینطور ادامه می یابد. ما جشن های را ایجاد کرده ایم که در آنها با گوشت به خودمان پاداش می دهیم.

اگر به آن فکر کنید، این خیلی عجیب است، زیرا نه تنها گوشت به سختی مواد مغذی ما را تامین می کند، بلکه تقریباً بی مزه است، نیاز به فرآیند پیچیده ای برای آماده سازی و قابل خوردن کردن دارد، و هضم آن به شدت سخت است. این ایده را به ما قالب کرده اند که ما برای بزرگ و قوی شدن به گوشت نیاز داریم، با این حال هم من و هم شما به خوبی می دانیم که بزرگترین، و قویترین حیوانات روی این کرۀ خاکی، هرگز گوشت نمی خورند. آنهایی که به شما می گویند گوشت یک منبع حیاتی برای پروتئین است به حیوانات گیاه خوار همچون فیل، کرگدن، یا زرافه اشاره ای نمی کنند، بلکه به شیر گوشتخوار، سلطان جنگل، اشاره می کنند.

اما آیا شیر یک الگوی خوب است که آرزو کنیم جای آن باشیم؟ بله، آن یک جانور قدرتمند است، اما هرگز به نزدیک قدرت فیل هم نمی رسد. شیر بیست ساعت از روز را می خوابد، این در حالی است که زرافۀ گوشت خوار حداکثر دو ساعت در روز می خوابد. اورانگوتان، که جانوری بسیار شبیه انسان است، نیز یک حیوان گیاه خوار است که با انرژی از اینجا به آنجا می پرد، در مجموع فقط شش ساعت در روز می خوابد.

چرا عادات غذا خوردن یک گوشتخوار را تقلید کنیم که به لحاظ ساختمان ژنتیکش و همینطور سبک زندگی مسخره اش، هیچ شباهتی به ما ندارد، مخصوصاً وقتی که حیوانات بیشماری هستند که بسیار به ما نزدیکتریند و با میوه ها و سبزیجات تغذیه می کنند، دارای انرژی بی حد و مرز هستند، قدرتمندند، و از مشکلات وزن نیز رنج نمی برند.

در فصل 8 سندروم کیسۀ پلاستیکی را توضیح دادیم و یاد گرفتیم که نیاز نداریم برای دریافت پروتئین گوشت بخوریم. مشروط بر اینکه بیست آمینو اسید مورد نیاز را جذب کنیم، بدن ما خودش پروتئین می سازد. آمینو اسیدها دو گروه دارند، ضروری و غیر ضروری. یازده تا از آمینو اسیدهایی که غیرضروری نامیده می شوند، هم اکنون در سیستم بدن ما موجودند. نُه آمینو اسید ضروری نیاز دارند تا از منابع خارجی، یعنی از طریق ورودی ما جذب شوند. این آمینو اسیدها در گیاهان یافت می شوند و با خوردن سبزیجات جذب بدن ما می شوند. ما برای جذب پروتئین نیازی به حیوانات و محصولات حیوانی نداریم.

ما برای خوردن گوشت طراحی نشده ایم. در واقع، مصرف گوشت اصلاً برای ما مناسب نیست.