میوه های تازه، سبزیجات تازه، دانه ها و تخمه ها واضحاً غذاهای ایده آلی برای انسان هستند. این غذاها تمام مواد مغذی مورد نیاز ما را تأمین می کنند و می توانند در وضعیت طبیعیشان خورده شوند.





ما از وقتی که در حدود \(800,000\) سال پیش در عصر پارینه سنگی کار کردن با آتش را یاد گرفته ایم، غذاها را پخته ایم. زمان خیلی زیادی طول کشید تا بدن های ما تکامل یابد و قادر باشد بدون مشکل از عهدۀ غذاهای پخته شده برآید. این بدین معناست که خوردن غذاهایی که به طور طبیعی به گونه ای رشد می کنند که نمی توانند خام مصرف شوند، مشکلی ندارد، به عنوان مثال از این نوع غذاها می توان به ریشۀ سبزیجات همچون سیب زمینی و چغندر، غلات و حبوبات اشاره کرد. بدن ما می تواند مواد مغذی اینگونه غذاها را بدون هیچ گونه دشواری جذب کند.

غلات	سبزیجات و حبوبات
برنج	بیشتر ریشۀ درختان
آرد چاودار (گندم وحشی)، آرد گندم، آرد ذرت	کنگر فرنگی
جو	زیتون
دانه های کوسکوس	جلبک دریایی
نان ها و کراکرها	ذرت شیرین
پاستا (ماکارونی)	بادمجان
ارزن	لوبیا خشک
ذرت	عدس
گندم بلغور	نخود

این غذاها مانند میوه ها، غذای درجه اول ما نیستند، اما به بدی گوشت، لبنیات و سایر غذاهای ناسالم نیستند، اما می توانند در مواد مصرفی شما گنجانده شوند و سیستم شما نسبتاً از عهدۀ آنها بر خواهد آمد. اگر چیزی را می پزید سعی کنید آن را به ساده ترین و سبک ترین شیوۀ ممکن بپزید تا میزان از دست رفتن مواد مغذی آن به حداقل ممکن برسد و آن خوراکی پخته شده توانایی سیر کردن شما را داشته باشد. هرچند انسان های دوران پارینه سنگی آتش را اختراع کردند، اما با این حال بیشتر مواد مصرفی آنها شامل گیاهان خام همچون ریشه ها، جوانه ها، دانه ها، توت ها و تخمه ها می شد.

همچنین روغن های گیاهی حتی با وجود اینکه فرآوری شده اند، می توانند بدون مشکل هضم شوند. بهتر است بیشتر از روغن هایی که با استفاده از فشار سرد استخراج شده اند استفاده کنیم، زیرا هنگامی که روغن داغ می شود ویژگی های مولکول های روغن و اسیدهای چرب اشباع نشدۀ آن تغییر می کنند، در نتیجه مواد مغذی آنها از بین می رود و آنها را به سم تبدیل می کند. به همین دلیل بهتر است که چیزی در روغن سرخ نشود.