خوش آموز درخت تو گر بار دانش بگیرد، به زیر آوری چرخ نیلوفری را
Administrative distance چیست
اکثر پروتکل های مسیریابی(routing protocols)، دارای ساختار metric و الگوریتم هایی هستند که با پروتکل های دیگر سازگار نیستند. در یک شبکه با پروتکل های متعدد و مختلف مسیریابی، معرفی اطلاعات مسیر و توانایی انتخاب بهترین مسیر در پروتکل های چندگانه، حیاتی است.
Administrative distance، ویژگی است که روترها برای انتخاب بهترین مسیر زمانی که دو یا چند مسیر یا Route برای یک مقصد مشخص که دو routing protocols مختلف وجود دارد(شاید هم بیشتر) استفاده می شود. Administrative distance، قابلیت اطمینان یک routing protocol را تعیین می کند. هر routing protocol با توجه به مقدار administrative distance، به ترتیب بیشترین قابلیت اطمینان(قابل اعتماد) دسته بندی می شوند.
نکته: هر چه Administrative distance کوچکتر باشد، قابل اعتماد تر خواهد بود. . به عنوان مثال، اگر یک روتر مسیری را به یک شبکه خاص، از طریق پروتکل مسیریابی OSPF یا Open Shortest Path First با administrative distance 110 دریافت کرد و دقیقا همین مسیر را با پروتکل مسیریابی IGRP یا Interior Gateway Routing Protocol با administrative distance 100 دریافت کرد، بی تردید router، مسیری که AD کمتری دارد را انتخاب خواهد کرد. پس در این مثال، روتر مسیری که از طریق IGRP بدان Advertise شده را معیار ارسال بسته های اطلاعاتی قرار میدهد. چون AD کمتری دارد پس قابل اعتمادتر خواهد بود. به این معنی است که روتر، مسیرهایی که از طریق IGRP به دستش رسید را در routing table خود اضافه می کند.
این Administrative distance ها توسط Admin قابل تغییر هستند. کلا هر روتینگ پروتکلی، دارای یک Administrative distance پیشفرضی می باشد که در ذیل آنها را لیست کرده ایم که البته این مقادیر برای Routing protocole ها از وب سایت Cisco، اقتباس شده است.
اگر administrative distance یک روت برابر با 255 باشد، روتر هیچ باور و اعتمادی بدان نکرده و آن مسیر را در routing table خود اضافه نخواهد کرد.
همانطور که گفته شد، ادمین می تواند AD پیشفرض پروتکل های مسیریابی را تغییر دهد، یعنی ادمین گاهی نیاز به اینکار دارد. فرض کنید که در شبکه ای که هم اکنون پروتکل مسیریابی IGRP با AD 120 پیاده سازی شده را بخواهید که روتینگ پروتکل RIP را پیاده سازی و اجرا کنید. یعنی از این پس روترها، با استفاده از پروتکل RIP اقدام به Advertise کردن Routing table خود کنند. اما RIP دارای AD 120 است و با پیاده سازی کامل RIP باز هم از IGRP استفاده می شود. برای این منظور شما می توانید AD مربوط به IGRP را بیشتر از 120 و یا AD مربوط به RIP را کمتر از 100 تنظیم کنید.
شما می توانید administrative distance یک پروتکل را از طریق فرمان Distance در زمان پیاده سازی آن Routing protocol تعیین کنید. یکی از جاهایی که از تغییر AD می توانید بهره ببرید همین مثال فوق بود. در حال حاضر روتینگ پروتکلی دارید که دارای AD مشخصی است و روتینگ پروتکل جدیدی که قصد پیاده سازی آن را دارید، دارای AD بیشتری است، در این شرایط می توانید AD مربوط به روتینگ پروتکل جدید را تغییر دهید و یا AD روتینگ پروتکل قبلی یا قدیمی تر را بیشتر از AD روتینگ پروتکل جدید تنظیم کنید.
به هر حال تغییر AD ها ممکن است مشکلاتی از جمله black holes ها را بوجود بیاورد(در مورد black holes در دوره CCNA صحبت شده است). حتما حساب شده و طبق سناریو و با شناخت دقیق شبکه، اقدام به تغییر administrative distance کنید.
در زیر مثالی تهیه شده که نشان می دهد روترهای R1 و R2 از طریق اترنت به هم متصل هستند.
loopback interfaces های هر دو روتر با استفاده از روتینگ پروتکل های RIP و IGRP، به یکدیگر Advertise می شوند. شما می توانید ببینید که مسیرهای IGRP بیش از مسیرهای RIP در جدول مسیریابی ترجیح داده می شود زیرا administrative distance آن برابر با 100 است.
با استفاده از دستور Show ip Route در محیط Privilage، می توانیم جداول مسیریابی این دو روتر را مشاهده کنیم.
در روتر R1، برای اینکه روتر را مجبور به این کنیم که از RIP تبعیت کند، دستور Distance را بکار می گیریم.
حالا به جدول مسیریابی نگاه کنید. جدول مسیریابی نشان می دهد که روتر مسیرهای Advertise شده با RIP را ترجیح می دهد. روتر مسیرهای RIP را با administrative distance 90 یاد می گیرد که هرچند به طور پیش فرض 120 است. توجه داشته باشید که مقدار administrative distance فقط مربوط به همان روتر است. به عبارت بهتر هنوز در روتر دوم از روتینگ پروتکل IGRP استفاده می شود. چون در روتر دوم همچنان IGRP دارای AD برابر 100 و RIP برابر 120 است و تغییری که در روتر R1 لحاظ گردید، باید در روتر دوم هم لحاظ گردد. الان به جداول مسیریابی هر دو روتر دقت کنید:
دستورالعمل کلی برای اختصاص administrative distances وجود ندارد زیرا هر شبکه دارای الزامات متنوعی است.
Administrative distance، ویژگی است که روترها برای انتخاب بهترین مسیر زمانی که دو یا چند مسیر یا Route برای یک مقصد مشخص که دو routing protocols مختلف وجود دارد(شاید هم بیشتر) استفاده می شود. Administrative distance، قابلیت اطمینان یک routing protocol را تعیین می کند. هر routing protocol با توجه به مقدار administrative distance، به ترتیب بیشترین قابلیت اطمینان(قابل اعتماد) دسته بندی می شوند.
Select the Best Path
Administrative distance، اولین معیاری است که یک روتر برای تعیین این که از کدام routing protocol برای رسیدن به یک مقصد یکسان آنهم در شرایطی که بیش از یک routing protocol برای دسترسی به همان مقصد وجود داشته باشد. Administrative distance بصورت local اهمیت دارد و در تبلیغ یا advertised کردن مسیرها در جداول مسیریابی، ارسال نمی شود.نکته: هر چه Administrative distance کوچکتر باشد، قابل اعتماد تر خواهد بود. . به عنوان مثال، اگر یک روتر مسیری را به یک شبکه خاص، از طریق پروتکل مسیریابی OSPF یا Open Shortest Path First با administrative distance 110 دریافت کرد و دقیقا همین مسیر را با پروتکل مسیریابی IGRP یا Interior Gateway Routing Protocol با administrative distance 100 دریافت کرد، بی تردید router، مسیری که AD کمتری دارد را انتخاب خواهد کرد. پس در این مثال، روتر مسیری که از طریق IGRP بدان Advertise شده را معیار ارسال بسته های اطلاعاتی قرار میدهد. چون AD کمتری دارد پس قابل اعتمادتر خواهد بود. به این معنی است که روتر، مسیرهایی که از طریق IGRP به دستش رسید را در routing table خود اضافه می کند.
این Administrative distance ها توسط Admin قابل تغییر هستند. کلا هر روتینگ پروتکلی، دارای یک Administrative distance پیشفرضی می باشد که در ذیل آنها را لیست کرده ایم که البته این مقادیر برای Routing protocole ها از وب سایت Cisco، اقتباس شده است.
اگر administrative distance یک روت برابر با 255 باشد، روتر هیچ باور و اعتمادی بدان نکرده و آن مسیر را در routing table خود اضافه نخواهد کرد.
همانطور که گفته شد، ادمین می تواند AD پیشفرض پروتکل های مسیریابی را تغییر دهد، یعنی ادمین گاهی نیاز به اینکار دارد. فرض کنید که در شبکه ای که هم اکنون پروتکل مسیریابی IGRP با AD 120 پیاده سازی شده را بخواهید که روتینگ پروتکل RIP را پیاده سازی و اجرا کنید. یعنی از این پس روترها، با استفاده از پروتکل RIP اقدام به Advertise کردن Routing table خود کنند. اما RIP دارای AD 120 است و با پیاده سازی کامل RIP باز هم از IGRP استفاده می شود. برای این منظور شما می توانید AD مربوط به IGRP را بیشتر از 120 و یا AD مربوط به RIP را کمتر از 100 تنظیم کنید.
شما می توانید administrative distance یک پروتکل را از طریق فرمان Distance در زمان پیاده سازی آن Routing protocol تعیین کنید. یکی از جاهایی که از تغییر AD می توانید بهره ببرید همین مثال فوق بود. در حال حاضر روتینگ پروتکلی دارید که دارای AD مشخصی است و روتینگ پروتکل جدیدی که قصد پیاده سازی آن را دارید، دارای AD بیشتری است، در این شرایط می توانید AD مربوط به روتینگ پروتکل جدید را تغییر دهید و یا AD روتینگ پروتکل قبلی یا قدیمی تر را بیشتر از AD روتینگ پروتکل جدید تنظیم کنید.
به هر حال تغییر AD ها ممکن است مشکلاتی از جمله black holes ها را بوجود بیاورد(در مورد black holes در دوره CCNA صحبت شده است). حتما حساب شده و طبق سناریو و با شناخت دقیق شبکه، اقدام به تغییر administrative distance کنید.
در زیر مثالی تهیه شده که نشان می دهد روترهای R1 و R2 از طریق اترنت به هم متصل هستند.
loopback interfaces های هر دو روتر با استفاده از روتینگ پروتکل های RIP و IGRP، به یکدیگر Advertise می شوند. شما می توانید ببینید که مسیرهای IGRP بیش از مسیرهای RIP در جدول مسیریابی ترجیح داده می شود زیرا administrative distance آن برابر با 100 است.
با استفاده از دستور Show ip Route در محیط Privilage، می توانیم جداول مسیریابی این دو روتر را مشاهده کنیم.
R1#show ip route
Gateway of last resort is not set
172.16.0.0/24 is subnetted, 1 subnets
C 172.16.1.0 is directly connected, Ethernet0
I 10.0.0.0/8 [100/1600] via 172.16.1.200, 00:00:01, Ethernet0
C 192.168.1.0/24 is directly connected, Loopback0
R2#show ip route
Gateway of last resort is not set
172.16.0.0/24 is subnetted, 1 subnets
C 172.16.1.0 is directly connected, Ethernet0
C 10.0.0.0/8 is directly connected, Loopback0
I 192.168.1.0/24 [100/1600] via 172.16.1.100, 00:00:33,
در روتر R1، برای اینکه روتر را مجبور به این کنیم که از RIP تبعیت کند، دستور Distance را بکار می گیریم.
R1(config)#router rip
R1(config-router)#distance 90
حالا به جدول مسیریابی نگاه کنید. جدول مسیریابی نشان می دهد که روتر مسیرهای Advertise شده با RIP را ترجیح می دهد. روتر مسیرهای RIP را با administrative distance 90 یاد می گیرد که هرچند به طور پیش فرض 120 است. توجه داشته باشید که مقدار administrative distance فقط مربوط به همان روتر است. به عبارت بهتر هنوز در روتر دوم از روتینگ پروتکل IGRP استفاده می شود. چون در روتر دوم همچنان IGRP دارای AD برابر 100 و RIP برابر 120 است و تغییری که در روتر R1 لحاظ گردید، باید در روتر دوم هم لحاظ گردد. الان به جداول مسیریابی هر دو روتر دقت کنید:
R1#show ip route
Gateway of last resort is not set
172.16.0.0/24 is subnetted, 1 subnets
C 172.16.1.0 is directly connected, Ethernet0
R 10.0.0.0/8 [90/1] via 172.16.1.200, 00:00:16, Ethernet0
C 192.168.1.0/24 is directly connected, Loopback0
R2#show ip route
Gateway of last resort is not set
172.16.0.0/24 is subnetted, 1 subnets
C 172.16.1.0 is directly connected, Ethernet0
C 10.0.0.0/8 is directly connected, Loopback0
I 192.168.1.0/24 [100/1600] via 172.16.1.100, 00:00:33,
دستورالعمل کلی برای اختصاص administrative distances وجود ندارد زیرا هر شبکه دارای الزامات متنوعی است.
Other Applications of Administrative Distance
یکی دیگر از دلایل مناسب برای تغییر AD این است که مثلا مسیرهای شما با استفاده IGP مشخص می شوند اما می توانید یک Static Route ای هم تنظیم کنید در صورتی که به هر دلیل IGP با مشکل مواجه شد، از طریق این Static Route، عمل روت انجام شود.
دسته بندی مطالب خوش آموز
نمایش دیدگاه ها (0 دیدگاه)
دیدگاه خود را ثبت کنید: