NetBIOS یک سرویس غیر قابل مسیریابی(non-routable) است که به برنامه‌ها و سیستم ها اجازه می‌دهد که از طریق یک local area network یا LAN ارتباط برقرار کنند.


بعنوان یک API، NetBIOS برای برقراری ارتباط به پروتکل های شبکه متکی است. در شبکه های مدرن، NetBIOS از طریق پروتکل NetBIOS over TCP/IP یا NBT اجرا می شود.


NetBIOS بر اساس سه سرویس مجزا و متمایز اجرا می شود:

NetBIOS Name Service یا NetBIOS-NS که برای رجیستر کردن و تحلیل نام استفاده می شود.
NetBIOS Datagram Service یا NetBIOS-DGM برای ارتباطات connectionless است.
NetBIOS Session Service یا NetBIOS-SSN برای ارتباطات connection-oriented می باشد(بر خلاف سرویس NetBIOS-DGM)

توجه: SMB در بالای Session Service و Datagram Service اجرا می شود. SMB بخش جدایی ناپذیر NetBIOS نیست.

شماره پورت های هر کدام از سرویس های NetBIOS را در زیر مشاهده می کنید.

NetBIOS Name Service: UDP/137

NetBIOS Datagram Service: UDP/138

NetBIOS Session Service: TCP/139

Name Service

در شبکه NetBIOS، برنامه‌ها یکدیگر را از طریق نام‌های NetBIOS خود شناسایی می‌کنند. NetBIOS Name Service تقریباً همان هدفی را انجام می دهد که DNS انجام می دهد، یعنی تحلیل نام یا name Resolution. تبدیل نام ها به IP Address ها که کار در شبکه در برای کاربران ساده تر شود.
اسامی NetBIOS دارای 16 کاراکتر طول دارند. با این حال، مایکروسافت نام هاست را به 15 کاراکتر محدود می‌کند و کاراکتر 16 را به عنوان پسوند NetBIOS ذخیره می‌کند. این suffix یا پسوند با نام مستعار NetBIOS End Character (endchar، سرویس یا name record type را شرح می دهد.
در NBT سرویس NetBIOS-NS روی پورت UDP 137 کار می کند.

Datagram Distribution Service

Datagram service یک سرویس غیرقابل اعتماد(unreliable)، بدون توالی(non-sequence) و connectionless است. دیتاگرام ها ممکن است به یک نام خاص ارسال شوند یا broadcast شوند. معمولا برای broadcast و رجیستر کردن سرویس ها استفاده می شوند.
در NBT، NetBIOS-DGM روی پورت UDP 138 کار می کند.

Session Service

Session service تبادل پیام بین یک جفت برنامه NetBIOS ای را انجام می دهد. Sessions ها از نوع full-duplex، و قابل اعتماد هستند. به این ترتیب NetBIOS Session Service روی پورت TCP 139 کار می کند.

NetBIOS Suffixe ها: