وقتی که به دنبال خرید یک پردازنده جدید در بازار هستید، لیستی از مشخصات وجود دارند که باید در نظر داشته باشید. به طور سنتی، تقریباً تنها چیزی که اکثر مصرف کنندگان به آن نگاه می کنند قدرت کلی آن بر اساس گیگاهرتز می باشد. شاید خیلی ها ندانند که معنای آن چه می باشد. در این آموزش به مفهوم آن خواهیم پرداخت.





قدرت پردازشی یک CPU در واقع تعداد سیکل های ساعت (clock cycles) آن می باشد. تعداد این سیکل های ساعت، نمایانگر تعداد دستوراتی است که در هر ثانیه می تواند توسط CPU اجرا شود. واحد اندازه گیری اصلی آن هرتز می باشد. هرتز کوچکترین واحد اندازه گیری تعداد سیکل ها می باشد، در واقع یک هرتز یعنی 1 سیکل بر ثانیه. وقتی به مگاهرتز بیان می شود یعنی 1 میلیون سیکل بر ثانیه و وقتی به گیگاهرتز بیان می شود یعنی 1 میلیارد سیکل بر ثانیه. در واقع اگر CPU شما سرعتش 1 گیگاهرتز بیان شود، به این معنا می باشد که می تواند 1 میلیارد دستور را در ثانیه اجرا کند.

چیزی که به نام فرکانس مرجع (Processor Base) در مشخصات پردازنده ها ارائه می شود، در واقع سرعت پردازنده می باشد که امروزه معمولا در واحد گیگاهرتز بیان می شود. در سال های اخیر مفهوم دیگری با نام فرکانس تقویتی (Boost Speeds) نیز ارائه شده است، معمولا در بازار ایران به آن فرکانس Boost می گویند. بیایید ببینیم فرکانس Boost چیست؟

فرکانس Boost

در سال های اخیر مفهومی به نام فرکانس تقویتی توسط تولید کنندگان پردازنده ها ایجاد شده است. شرکت اینتل نام آن را Turbo Boost گذاشته است و شرکت AMD نیز نام آن را Turbo Core گذارده است. بیایید ببینیم مفهوم اینها چیست؟ و البته مهمتر از آن مفهوم اینها برای شما چیست؟

با یک مثال شروع می کنیم. پردازنده اینتل با نام Core ™ i7-5820K یک پردازنده 6 هسته ای با سرعت پایه 3.3 گیگاهرتز و سرعت افزایش توربو در حالت (Turbo Boost) به میزان 3.6 گیگا هرتز می باشد. مفهوم این سرعت ها اینست که در حالت عادی پردازنده شما تا سرعت 3.3 گیگاهرتز کار می کند و در زمان هایی که پردازنده احساس کند، دستورات زیادی برای اجرا دارد به صورت اتوماتیک سرعتش را به صورت لحظه ای تا 3.6 گیگاهرتز بالا می برد. این افزایش سرعت لحظه ای طبیعتا ایجاد گرمای بیشتر و مصرف برق بیشتر را نیز به همراه دارد، شما به عنوان یک فرد بیرونی ممکن است شاهده بالا رفتن صدای فن CPU تان بشوید.

در واقع ویژگی فرکانس Boost قبلا هم وجود داشته، اما به صورت اتوماتیک عمل نمی کرده است. در CPU های قدیمی تر، این کار توسط متخصصان کامپیوتر و علاقمندان دستکاری سخت افزارها انجام می شده است که اصطلاحا به آن اورکلاک می گویند. وقتی یک CPU دارای ویژگی Turbo Boost باشد، به نوعی به صورت هوشمند و لحظه ای خودش را اورکلاک می کند و تا حداکثر توان پردازشی آن پیش می رود.