RIP یا Routing Information Protocol یکی از dynamic routing protocol ها است که البته امروزه از آن به دلیل ضعف های آن استفاده نمی شود ولی برای درک مفاهیم مسیریابی، باید در مورد این Routing Protocol بدانید. خب، متریک یا معیار انتخاب مسیر در این پروتکل مسیریابی بر اساس Hop count یا تعداد روترهای سر راه است که بر مبنای آن بهترین مسیر از مبدا به مقصد انتخاب می شود. توجه داشته باشید که هر چه تعداد روتر سر راه تا مقصد کمتر باشد، آن مسیر ارجح و منتخب این پروتکل است. این پروتکل از نوع distance vector بوده و administrative Distance آن بصورت پیشفرض 120 است و در لایه Application یا لایه 7 از مدل مرجه OSI قرار دارد و از شماره پورت 520 استفاده می کند.

Hop Count :

Hop count تعدا روترهای بین مبدا تا مقصد بسته اطلاعاتی است و گفتیم که هر چه تعداد روترهای سر راه از مبدا تا مقصد کمتر باشد، آن مسیر برگزیده است و در جدول مسیریابی قرار می گیرد. حداکثر تعداد hop count ها در RIP می تواند 15 باشد و از این بیشتر مجاز نیست.




Metric چیست؟

Features of RIP :

از ویژگی های این پروتکل مسیریابی می توان به مواردی همچون:
بروز رسانی شبکه به طور دوره ای مبادله می شود.
به روز رسانی (اطلاعات مسیریابی) همیشه broadcast می شود.
جداول مسیریابی بصورت کامل در بروز رسانی ها ارسال می شوند.

RIP versions :

بصورت کلی Rip دارای سه ورژن RIP Version1، RIP Version2، RIPng است.



در RIP v1 آپدیت ها بصورت broadcast ارسال می شود و از Authentincation پشتیبانی نمی کند و در ضمن بصورت Classful فقط عمل می کند.
RIP v2 آپدیت ها را بصورت Multicast و در رنج آی پی 224.0.0.9 ارسال می کند. ضمن اینکه از Authentincation پشتیبانی کرده و هم در شبکه Classful و Classless کار می کند(پس از VLSM پشتیبانی می کند).
RIPNG آپدیت ها را بصورت multicast و فقط برای IPV6 است که در FF02::9 فقط آپدیت ها را ارسال می کند.

یکی از ضعف های بزرگ RIP v1 این است که فقط بصورت Classful عمل می کند چون در زمان ارسال آپدیت ها، Subnet را ارسال نمی کند(اصلا از پروتکل های مسیریابی که فقط Classful هستند در شبکه ها استفاده نمی کنیم).
RIP v2 هم از Classless و هم از Classful پشتیبانی می کند و در زمان ارسال آپدیت ها، subnet mask را هم ارسال می کند.
پس از فعال سازی RIP در همه روترها، از دستور debug برای دریافت جزئیات می توانید استفاده کنید:

# debug ip rip

از این دستور برای نشان دادن تمام مسیرهای پیکربندی شده در روتر استفاده کنید. مثلا این دستور را در روتر R1 اجرا کرده ایم:

R1# show ip route

استفاده از این دستور برای نشان دادن تمام پروتکل های پیکربندی شده در روتر استفاده می شود:

R1# show ip protocols

توپولوژی تصویر بالا، دارای سه روتر R1، R2، R3 است. R1 دارای آدرس IP 172.16.10.6/30 در s0 / 0/1، 192.168.20.1/24 در fa0 / 0 است. R2 دارای آدرس IP 172.16.10.2/30 در s0 / 0/0، 192.168.10.1/24 در fa0 / 0 است. R3 دارای آدرس IP 172.16.10.5/30 در s0 / 1، 172.16.10.1/30 در s0 / 0، 10.10.10.1 / 24 در fa0 / 0 است.

حالا به سراغ پیکربندی RIP می رویم. دستورات پیکربندی RIP در روتر R1

R1(config)# router rip
R1(config-router)# network 192.168.20.0
R1(config-router)# network 172.16.10.4
R1(config-router)# version 2
R1(config-router)# no auto-summary

دستور no auto-summary باعث غیرفعال شدن auto-summarisation می شود. این قابلیت در RIP v1 و IGRP فعال است و نمی توانید آن را غیرفعال کنید چون فقط این پروتکل ها بصورت Classful هستند. غیرفعال نکردن این قابلیت در پروتکل های مسیریابی که بصورت Classless عمل می کنند باعث می شود که فقط شبکه ها موجود در جداول مسیریابی روترها بصورت Classful در آپدیت ها ارسال شوند.
پیکربندی RIP در R2

R2(config)# router rip
R2(config-router)# network 192.168.10.0
R2(config-router)# network 172.16.10.0
R2(config-router)# version 2
R2(config-router)# no auto-summary

پیکربندی RIP در R3

R3(config)# router rip
R3(config-router)# network 10.10.10.0
R3(config-router)# network 172.16.10.4
R3(config-router)# network 172.16.10.0
R3(config-router)# version 2
R3(config-router)# no auto-summary

حالا شبکه های متصل به روترها با استفاده از این پروتکل، به هم Advertise خواهد شد و شبکه ها با هم ارتباط می گیرند.