تفسیر نقاشی کودکان ( اندام های بدن)

نقاشی مانند خواب و رويا به کودک فرصت می دهد تا اطلاعات واعمالی را که از دنیای بیرون کسب مي کند از هم جدا کند و سپس آن را دوباره تنظیم کند. نقاشی کودک یک پیام است،آنچه را که کودک نمی تواند به لفظ درآورد و به ما انتقال دهد. بررسی و درک زبان نقاشی کودک می تواند اطلاعات ارزنده ای را به والدین، مربیان و یا روانشناسان و همه کسانی که خواهان درک و دریافت راز و رمزجهان کودک هستند بگذارد.

نقاشی نیز همانند خواب و رويا کودک را از ممنوعیت ها رها کرده درحاليکه ناخداآگاهانه درباره مسائل، کشفیات و مشکلات و دل هوره هایش صحبت می کند.

کودک با تمام وجود و شخصیت ذهنی و عاطفی خود شروع به نقاشی کشیدن می کند و معمولا موضوعاتی که در نقاشی کودکان ديده مي شود شامل: آدم ( مادر،پدر،خواهر،برادرو خودش و...)خورشید، درخت، حیوانات ، ماه ، خانه و خانواده است.
توجه داشته باشید که شما نباید موضوع نقاشی کودک را تعیین کنید و نباید بالای سر کودک بنشینید و به او مداد رنگی به میل خودتان بدهید. کودک باید آزادانه و با تخیل خود نقاشی بکشد اما در پایان نقاشی از کودک بخواهید در مورد تصاویری که نقاشی کشیده صحبت کند. می توانید کودک را با کشیدن نقاشی تشویق کنید اما او را مجبور نکنید که همین الان برای شما نقاشی بکشد. در این مقاله قصد داریم همه اعضای بدن آدم را در نقاشی کودکان تفسیر کنیم.

تفسیر نمادهای اصلی اندام های بدن در نقاشی کودکان

شکل آدمک

هنگامی که کودک شکل آدم را مي کشد پیش از هر چیز شکل خودش و يا درکي که از بدن و تمايلات دارد را بیان مي کند.
اگر آدمک را هماهنگ نقاشی کند به معنای سازگاری کودک می باشد.
اگر آدمک را خیلی کوچک و یا در گوشه ای از کاغذ نقاشی کند به معنای این است که کودک خود را کم ارزش و پایین تر از دیگران می داند.
اگر آدمک را بیش از اندازه بزرگ نقاشی کند به معنای این است که کودک خود را بالاتر از دیگران می داند،
اين نوع کودکان اختلال عاطفی دارند و یا کودکانی بسیار زودرنج و حساسی هستند که مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند.
اگر آدمک را بدون دست و پا نقاشی کند به معنای کم بها بودن وعدم امنیت به خود می باشد. اگر این کم بها بودن کودک در چند نقاشی ادامه پیدا کند، نشانگر خجالتی بودن است که ممکن است تا حد تمایل به ناپدید شدن نیزپیش روی کند.
در ابتدا اشیا از نظر کودک فقط آدمک و خانه است ،در سنین 3تا4 سالگی کودک تلاش می کند تا تصویر شخص یا اشخاص ( از جمله مادر،پدر،خواهر،برادرو یا خودش و...) را نقاشی کند. اغلب کودک به جای سر یک دایره و به جای بازوها و دست آدمک چند خط و به جای پاها نیز چند خط می کشد.در سال های اولیه کودک گاهی هنگام کشیدن آدمک بدن را فراموش می کند زیرا به نظر او وظیفه و عمل بدن مهم نیست. در این سن کودک داخل دایره دو چشم بزرگ و سپس گوش های بزرگ را نیز ترسیم می کند .
به گفته گودیناف ، اصولا نقاشی آدمک نشانگر پختگی فکری کودکان است.

سر آدمک

کودکان اغلب در نقاشی هایشان سرهای بزرگ ترسیم می کنند ، ولی اگر سر زیادی بزرگ بود نشان دهنده آن است که من کودک ، بیش از حد طبیعی است. در واقع سر نشانگر مرکز شخصیت ،هوش و قدرت فکری باشد که می تواند عامل اصلی مهار فشارهای درونی نیز باشد.

چهره آدمک

چهره های غیرمعمول بلند در نقاشی کودکان نشانگر پرخاشگری و یا خودبزرگ بینی است ،درحالیکه چهره های کوتاه تر از حد معمول نشانگر عزت نفس پایین ،اضطراب ،افسردگی و یا حاکی از نارسایی است.

صورت آدمک

اغلب کودکان خجالتی جزئیات را درصورت آدم نقاشی نمی کنند و فقط دایره ی صورت را ترسیم می کنند و به ندرت صورتی را از نیم رخ می کشند.
کودکان پرخاشگر اجزای صورت را به حداقل اغراق آمیزی بزرگ ترسیم می کنند.

چشم های آدمک

چشم ها اولین و مهمترین اعضایی هستند که کودک در دایره اولیه سر آدم نقاشی می کند.
معمولا افراد شکاک و مبتلا به ( پارانویا ) تأکید به کشیدن چشم های بزرگ در نقاشی دارند، اما کشیدن چشمان درشت در کودکان کم سن و سال مبنی بر درک اهمیتی است که بر چشمان دارند. در هنگام بلوغ دختران چشم ها را معمولا با آرایش طراحی می کنند و پسران چشم ها را ساده تر و با حالتی درنده و وحشی می کشند .
کشیدن چشم ها در نقاشی نشانگر اجتماعی بودن کودک می باشد و معمولا دختران چشم ها را بزرگ تر ترسیم کرده و کودکان مغرور و متکبر معمولا چشم ها را با حالت درنده و وحشی می کشند.

مژه و ابروهای آدمک

ترسیم مژه ها و ابروها نشانگر دل مشغولی های زیبایی شناختی و یا بازخوردی تحریک آمیز است.
کودکی که ابروها را به صورت مرتب و منظم نقاشی می کشد نشانگر توجه به زیبایی شناختی و توانایی مهار خود است ودرصورتی که کودک ابروها را به صورت درهم وبرهم و آشفته نقاشی کند نشانگر پرخاشگری و مشکلات فرد در مهار غریزه ها و خشم محسوب می گردد.

دهان و دندان های آدمک

دهان در نقاشی دختران عضوی بسیار معنادار محسوب می شود و اهمیت زیادی دارد. لب های به هم فشرده و خطی ، نشانه وجود تنش است و لب های پهن و کلفت ، علامت پرخاشگری است ، افراد دچار بی اشتهایی عصبی و یا بیماران دچار خموشی ، دهان به صورت بسیار کوچک ترسیم می گردد و یا کاملاً حذف می شود و یا آن که براساس مکانیزم جبران ، بسیار بزرگ کشیده می شود . حذف دهان با احساس گناهکاری دهانی مرتبط است . ترسیم دقیق خطوط هر دو لب ، نشانه شهوت گرایی است و رنگ آمیزی لب ها با رنگ قرمز ، به منزله یک نشانه خاص زنانه محسوب می شود.
ترسیم لب ممکن است به معنای نیاز به مواد خوراکی را نمایان سازد و یا نشانگر پرخاشگری و یا در ارتباط با مسائل جنبی باشد.
دندان های نوک تیز در نقاشی کودکان نشانگر پرخاشگری است. گاهی خنده آدمک موجب نمایان شدن دندان ها می شودکه نشانگر نوعی دو سوگرایی عاطفی و درعین حال پرخاشگری و محبت در کودک وجود دارد. دندان های سالم در نقاشی کودک نماد نیرو و سلامت می باشد و افتادن دندان ها نشانه از دست دادن نیروی حیاتی و مردانگی محسوب می شود.

بینی آدمک

در بعضی مواقع ممکن است نشانگرمشکلات جنسی باشد.

گوش های آدمک

گوش های مشخص و برجسته را می توان تجلی آشفتگی روانی تفسیر کرد و فقدان گوش در نقاشی کودکان را نشانگر عدم بلوغ فکری و درک از تصویر انسان دانست.

موهای آدمک

کودکان کم سن و سال معمولا موها را به صورت انوار خورشید نقاشی می کنند و موها اغلب نشانگر یک ویژگی جنسی محسوب می شوند. زمانی که دختران به جاذبه جنسی خود هوشیار باشند بادقت و همراه با پیچ و تاب موها را نقاشی می کنند و در پسرانی که گرایش به خود دوستدارانه دارند نیز این دقت دیده می شود. بنابراین موها دارای معنای شهوی و جنسی هستند.

گردن آدمک

کودک کمتر از 5 سال به ندرت گردن را در نقاشی خود می کشد. هرچه گردن در نقاشی کودک کوتاه و پهن باشد،نشانگر زیادی غرایز و خشونت است و هر چه گردن بلند و ظریف تر باشد، نشانگربزرگتر و یا برتر شدن از لحاظ جسمانی و یا روانی می باشد و نشانه میل به مهار کردن کشاننده می باشد و گاهی علامت جاه طلبی و تکبر نیز محسوب می گردد. در صورت فقدان گردن در نقاشی کودکان بالاتر از 9 تا10 سال نشان دهنده غلبه مادی نگر است.

دست و بازوها

کشیدن دست‌ها و بازوهای بزرگ بیان گر قدرت و کنترل است و حذف دست‌ها و بازوها ، بازتاب احساس فقدان قدرت و بیهودگی و بی‌یاور بودن می باشد. البته حذف دست‌ها و بازوها در نقاشی کودکان کمتر از 5 سال امری معمولی می باشد. نقاشی‌هایی از چهره‌ی انسان که در آن‌ها دست‌ها در جیب فرورفته یا پشت سر قرار گرفته، بیان‌گر احساس گناه و اضطراب درباره ی کنترل محرک‌های (ممنوعه) است.
پاها
کودکان ضعیف و درون‌گرا اغلب برای آدم‌ها پا نمی‌گذارند و یا او را در حالت نشسته نقاشی می‌کنند.

چانه و گونه های آدمک

برحسب درجه برجسستگی آن ، نشانگر نیروی مردانه و اراده نقاش و یا تمایل به نمایش این نیرو است.
ترسیم گونه ها معمولا در پس از 7 سالگی در نقاشی کودکان دیده می شود و نشانه سلامت ، شادی و خوش خلقی است.

بالاتنه آدمک

اگرکودک بالاتنه آدم را باریک و لاغر نقاشی کند، نشانگر این است که کودک از اندام خود ناراضی است و یا از چاقی و بزرگ شدن می ترسدو یا از ضعف جسمانی واقعی نیز می باشد.