این روزها خیلی از والدین تصور می کنند پدرومادر خوب بودن به معنی به آب و آتش زدن برای آن است که آب در دل فرزندشان تکان نخورد و تا کودک لب تر کرد، خواسته های او را برآورده کنند. اما باید هر از گاهی به خواسته فرزندتان نه بگویید؛ در واقع توجه زیاد به خواسته های کودک اولین دلیل لوس شدن او است. اما گاهی این لوسی به همین جا ختم نمی شود و روی کیفیت زندگی کودک در سال های بعد، حتی بزرگسالی او هم سایه می اندازد. به این ترتیب فرزند شما در آینده تبدیل به یک فرد متوقع، همسر ناراضی و والد زورگو می شود که انتظار دارد همه دنیا در خدمت او باشند.


توجه کردن بیش از حد به خواسته های کودک موجب قطع رابطه او با دنیای واقعی می شود و همین مسئله موجب زیاده خواهی کودک در دوران جوانی خواهد شد و بعد از مدتی، کودک طاقت نه شنیدن را نخواهد داشت و انتظار دارد همیشه به همه خواسته هایش برسد، حتی اگر منطقی نباشند. آن وقت در رابطه با دوستان، همکلاسی ها و معلم هایش دچار مشکل می شود، زودرنج و عصبی می شود یا تبدیل به یک کودک زورگو و خشن می شود. با این کار کودک یاد می گیرد که بدون تلاش، به خواسته هایش برسد و در نتیجه در بزرگسالی دوست دارد همه در خدمت او، نیازها و خواسته هایش باشند و انرژی و توان شخصی شان را برای او خرج کنند.

چه زمانی نباید به کودک توجه کنیم؟

• زمانی که کودک با خودش بازی می کند، نباید به او نزدیک شوید و حضورتان را یادآوری کنید. این بازی نشان دهنده این است که کودک در راه ورود به دنیای متفکر شدن است.
• هنگامی که کودک کارهای شخصی اش را به تنهایی انجام می دهد. به طور مثال: زمانی که کودک در تلاش برای پوشیدن جوراب و لباس های خود است ، بهتر است در این هنگام به کودک نزدیک نشوید و اجازه یادگیری مهارت را به کودک دهید.
• هنگامی که کودک به زمین می خورد و حس کردید خیلی خطری نداشت ، نزدیک نروید و اجازه دهید کودک به تنهایی بلند شود و بعد از بلند شدن او را تشویق کنید.
• هنگامی که کودک به تنهایی غذا می خورد و نیاز به کمک شما ندارد، لازم نیست در آن هنگام نزدیک شوید.
• هنگامی که کودک بی دلیل گریه و بهانه گیری می کند. بهتر است در این هنگام علت را جویا شوید و به کودک بگویید هر زمان گریه ات تمام شد حرف می زنیم.