Automatic Private IP Addressing یا به اختصار APIPA یکی از ویژگی های سيستم عامل ها(مانند ویندوز) است که به کامپیوترها امکان می دهد تا در صورت عدم دسترسی به DHCP Server، بصورت خودکار IP address و Subnet mask را تنظیم کنند. محدوده IP address برای APIPA از 169.254.0.1 تا 169.254.255.254 بوده و Subnet mask هم 255.255.0.0 می باشد.


وقتی یک کامپیوتر کلاینت راه اندازی می شود، برای بدست آوردن پارامترها و تنظیمات شبکه به دنبال DHCP Server می گردد. اگر دسترسی به DHCP Server در شبکه میسر نباشد و یا اصلا DHCP Server ای در شبکه نباشد یا مثلا Filter در DHCP ایجاد شده باشد که به این کامپیوتر IP Address ای تخصیص داده نشود، کامپیوتر بصورت خودکار از APIPA Range یک آی پی می گیرد. به این ترتیب هاست که از محدوده APIPA آدرس IP دریافت کرده باشد فقط با کلاینت های دیگر در broadcast همان شبکه که از APIPA آی پی دیافت کرده باشند، می توانند ارتباط برقرار کنند.





در تصویر فوق، کامنپیوتر سمت چپ یک کلاینت است. سیستم کلاینت پس از روشن شدن و بوت کامل سیستم عامل، در جستجوی DHCP Server در شبکه خواهد بود. اما به هر دلیلی DHCP Server در دسترس نبوده و در نتیجه نمی تواند IP Address به این کلاینت تخصیص دهد. پس از مدتی (بسته به سیستم عامل از چند ثانیه تا چند دقیقه) کلاینت از محدوده APIPA یک IP بصورت خودکار دریافت می کند. مثلا 169.254.154.22
پس ار DHCP Server در شبکه ندارید، این امر بدیهی است که IP از APIPA کلاینت دریافت خواهد کرد ولی اگر DHCP Server در شبکه دارید ولی کلاینت شما از DHCP Server هیچ IP ای دریافت نکرده است، قطعا مشکلی بین کلاینت و سرور وجود دارد که باید آن بررسی کنید و مشکل را برطرف کنید.
سرویس APIPA همچنین به طور منظم وجود DHCP Server را بررسی می کند (هر سه دقیقه یکبار). اگر DHCP Server در شبکه وجود داشته باشد و آن را پیدا کند، IP Address از DHCP Server جایگزین IP محدوده APIPA در کلاینت خواهد شد.